
Robertus Kard. Sarah - 31 maart 2017
Zoals u weet, was hetgeen aan het begin van de 20ste eeuw de 'liturgische beweging' werd genoemd, het streven van de heilige paus Pius X, in een ander Motu Proprio met als titel H. Paus Pius X - Motu Proprio
Tra le sollecitudini - Inter sollicitudines
Instructie over de gewijde muziek
(20 november 1903) (1903) tot uitdrukking gebracht, om de liturgie te herstellen zodat haar schatten beter bereikbaar zouden worden. Daardoor zou zij opnieuw de bron worden van een authentiek christelijk leven. Vandaar de definitie van liturgie als "bron en hoogtepunt van het leven en de zending van de Kerk" vermeld in de Constitutie over de Heilige Liturgie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Sacrosanctum Concilium
Over de heilige liturgie
(4 december 1963) van het Tweede Vaticaans Concilie. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 10 Daarbij kan niet genoeg herhaald worden dat de liturgie als bron en hoogtepunt van de Kerk haar fundament heeft in Christus zelf. Inderdaad is onze Heer Jezus Christus de enige en definitieve Hogepriester van het Nieuwe en Eeuwige Verbond, aangezien Hij zichzelf ten offer heeft gegeven. "Door een offer heeft Hij voor altijd hen die zich laten heiligen tot volmaaktheid gebracht". Vgl. Hebr. 10, 14
Daarom verklaart de Catechismus-Compendium
Catechismus van de Katholieke Kerk
(15 augustus 1997): "Juist dit Christusmysterie verkondigt en viert de Kerk in haar liturgie, opdat de gelovigen eruit leven en ervan getuigen in de wereld". Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1068 In het kader van de 'liturgische beweging' waarvan de Constitutie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Sacrosanctum Concilium
Over de heilige liturgie
(4 december 1963) een van de schitterendste vruchten is, moet het Motu Proprio Paus Benedictus XVI - Motu Proprio
Summorum Pontificum
Over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970
(7 juli 2007) van 7 juli 2007 beschouwd worden. Met grote blijdschap en dankzegging kunnen we dan ook dit jaar de tiende jaardag van zijn uitvaardiging vieren. We kunnen bevestigen dat de 'liturgische beweging' geïnitieerd door de heilige paus Pius X nooit onderbroken is geweest, en dat deze door de nieuwe impuls die paus Benedictus XVI eraan gegeven heeft, ook in onze dagen voortduurt. Wat dat betreft zij de bijzondere zorg en persoonlijke aandacht vermeld waarvan de paus blijk geeft als hij de heilige liturgie vierde; vervolgens zijn veelvuldig refereren aan haar centrale plaats in het leven van de Kerk; en ten slotte de twee documenten van het hoogste leergezag: Paus Benedictus XVI - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Sacramentum Caritatis
Het Sacrament van de Liefde - Over de Eucharistie, bron en hoogtepunt van het leven en de zending van de Kerk
(22 februari 2007) en Paus Benedictus XVI - Motu Proprio
Summorum Pontificum
Over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970
(7 juli 2007).
Met andere woorden, wat ook wel het liturgisch aggiornamento wordt genoemd N.v.d.v.: aggiornamento is een Italiaans begrip dat letterlijk 'aanpassing aan de huidige tijd' betekent. In 2013 is het feest van de vijftigste jaardag van de Constitutie over de Heilige Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie Sacrosanctum Concilium gevierd, aangezien deze op 4 december 1963 werd afgekondigd., wordt in zekere zin vervolledigd door het Motu Proprio Paus Benedictus XVI - Motu Proprio
Summorum Pontificum
Over het gebruik van de Romeinse Liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970
(7 juli 2007) van paus Benedictus XVI.
Waar ging het om? De emeritus paus maakte onderscheid tussen twee vormen van dezelfde Romeinse ritus: een zogenaamde 'gewone' ritus, die de liturgische teksten van het Romeins missaal betreft, herzien volgens richtlijnen van het Tweede Vaticaans Concilie, en een als 'buitengewone' ritus aangeduide vorm, dat overeenkomt met de liturgie vóór het liturgisch aggiornamento. Zodoende zijn er in de Romeinse of Latijnse ritus twee Missalen in gebruik: dat van de zalige paus Paulus VI, waarvan de derde uitgave uit 2002 dateert, en dat van de heilige Pius V, waarvan de laatste uitgave, uitgevaardigd door de heilige paus Johannes XXIII, teruggaat tot 1962.