Dierbare broeders en zusters, goede dag!

Het Evangelie stelt ons vandaag Vgl. Mc. 1, 29-39 Jezus voor die, nadat Hij in de synagoge op Sabbat gepreekt heeft, veel zieken geneest. Preken en genezen dat waren de voornaamste activiteiten van Jezus tijdens zijn openbaar leven. Door zijn prediking kondigt Hij het Rijk van God aan en door de genezingen toont Hij dat het inderdaad dichtbij is, dat het Rijk van God midden onder ons is.

Bij het betreden van de woning van Simon Petrus, ziet Jezus dat diens schoonmoeder met koorts te bed ligt; onmiddellijk neemt Hij haar bij de hand, geneest haar en doet haar opstaan. Na zonsondergang, wanneer de Sabbat ten einde is en de mensen naar buiten kunnen, brengen ze hun zieken bij Hem. Hij geneest een grote groep mensen getekend door ziekten van allerlei slag; lichamelijke, psychische, geestelijke. Op aarde gekomen om de redding aan te kondigen en te verwerkelijken van de hele mens en van alle mensen, toont Jezus een bijzondere voorkeur voor hen die gekwetst zijn in hun lichaam en in hun geest: de armen, de zondaars, de bezetenen, de zieken, de uitgestotenen. Zo openbaart Hij zich als de geneesheer van de zielen en van de lichamen, Goede Samaritaan voor de mens. Hij is de echte redder: Jezus, redt, Jezus verzorgt, Jezus geneest.

De realiteit van de genezing van zieken door Jezus, nodigt ons uit om na te denken over de zin en de waarde van de ziekte. Ook de Wereld dag van de zieke – die we volgende woensdag 11 februari, op het feest van Onze Lieve Vrouw van Lourdes vieren, roept ons daartoe op. Ik zegen de initiatieven die voor die dag werden voorbereid, in het bijzonder de wake die in Rome plaats zal hebben op de avond van 10 februari. Gedenken we de voorzitter van de Pauselijke Raad voor het Pastoraat in de Gezondheidszorg, Mons. Zygmunt Zimowski, die in Polen zwaar ziek is. Een gebed voor hem, voor zijn gezondheid, want hij heeft deze dag voorbereid en hij is op die dag bij ons met zijn lijden. Een gebed voor Mons. Zimowski.

Het heilzame werk van Christus beperkt zich niet tot zijn persoon en tot de tijdsduur van zijn aardse leven; het gaat verder door middel van de Kerk, sacrament van de liefde en van de tederheid van God voor de mensen. Wanneer Jezus zijn leerlingen op zending uitstuurt, geeft Hij hen een dubbele opdracht: het Evangelie van het heil verkondigen en de zieken genezen. Vgl. Mt 10, 7-8 Trouw aan dit onderricht heeft de Kerk de bijstand aan zieken altijd beschouwd als wezenlijk deel van haar zending.

“Armen en lijdenden zullen jullie altijd in je midden hebben” waarschuwt Jezus Vgl. Mt. 26, 11 , en de Kerk treft hen voortdurend aan op haar weg en beschouwt zieke mensen als een bevoorrechte weg om Jezus te ontmoeten, Hem op te nemen en Hem te dienen. De zieke is het vlees van Christus.

Dit gebeurt ook in onze tijd, wanneer, ondanks de vele verworvenheden van de wetenschap, het inwendig en lichamelijk lijden van mensen grote vragen oproept over de zin van de ziekte en van het lijden en over het waarom van de dood. Het gaat om existentiële vragen waarop de pastorale werking van de Kerk een antwoord moet geven in het licht van het geloof en met het Kruis voor ogen waarin heel het mysterie zichtbaar wordt van het heilzame mysterie van God Vader die uit liefde voor de mensen zijn eigen Zoon niet heeft gespaard. Vgl. Rom. 8, 32 Daarom is ieder van ons geroepen om het licht van Gods woord en de kracht van de genade te brengen aan hen die lijden en aan hen die hen bijstaan, gezinsleden, artsen, verplegenden zodat de dienst aan de zieke met steeds grotere medemenselijkheid zou gebeuren, met edelmoedige toewijding, met evangelische liefde, met tederheid. De Kerk moeder draagt, door middel van onze handen, zorg voor ons lijden en verzorgt onze wonden, ze doet het met de tederheid van een moeder.

Bidden we tot Maria, heil van de zieken, dat elke mens in zijn ziekte, door wie hem bijstaat, de kracht van Gods liefde mag ervaren samen met de steun van haar moederlijke tederheid.