Paus Franciscus - 23 oktober 2014
Het is onmogelijk voor te stellen dat landen vandaag de dag niet een ander middel inzetten dan de doodstraf om de levens van mensen te beschermen tegen een onrechtvaardige agressor.
H. Johannes Paulus II veroordeelde de doodstraf Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven, Evangelium Vitae (25 mrt 1995), 56 evenals de Catechismus-Compendium
Catechismus van de Katholieke Kerk
(15 augustus 1997). Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2267
Het kan echter worden aangetoond dat landen mensen van het leven beroven niet alleen door middel van de doodstraf en door oorlog, maar ook wanneer overheidsfunctionarissen hun toevlucht zoeken in de schaduw van staatsprivileges, om hun misdaden te rechtvaardigen. Zogenaamde buitengerechtelijke en bovenwettelijke executies zijn moorden die welbewust worden begaan door staten en hun agenten, dikwijls onder het mom van confrontaties met criminelen of gepresenteerd als de onbedoelde gevolgen van het redelijk, noodzakelijk en gepast gebruik van geweld bij het toepassen van de wet. Op deze manier wordt de doodstraf illegaal toegepast in diverse gradaties over de hele wereld, hoewel van de 60 landen die de doodstraf goedkeuren, 35 die niet hebben toegepast in de afgelopen 10 jaar.
Diezelfde buitengerechtelijke executies worden op systematische wijze niet alleen door landen in de internationale gemeenschap uitgevoerd, maar ook door niet als zodanig erkende instanties, en dat zijn onvervalste misdaden.
Er zijn vele welbekende argumenten tegen de doodstraf. De Kerk heeft er een aantal terecht benadrukt, zoals de mogelijkheid van gerechtelijke dwaling en het gebruik van totalitaire en dictatoriale regimes die de doodstraf inzetten als een middel om politieke dissidenten te bestrijden of om religieuze en culturele minderheden te vervolgen, allen slachtoffers die in hun respectieve wetgeving `delinquenten´ worden genoemd.
Alle Christenen en mensen van goede wil zijn daarom geroepen niet alleen om te vechten voor de afschaffing van de doodstraf, legaal of illegaal, en in al zijn vormen, maar ook om de omstandigheden in gevangenissen te verbeteren, met respect voor de menselijke waardigheid van de personen die van hun vrijheid zijn beroofd. En ik verbind dit met levenslange gevangenisstraf. Kort geleden is de levenslange gevangenisstraf uit het strafwetboek van het Vaticaan gehaald. Een levenslange gevangenisstraf is niet anders dan een verkapte doodstraf.