In deze context heeft in de afgelopen decennia de overtuiging wijdverbreid postgevat dat publieke bestraffing de meest ongelijksoortige sociale problemen kan oplossen, alsof totaal verschillende ziekten met hetzelfde medicijn kunnen worden behandeld. Het punt hier is niet zozeer het vertrouwen in een of andere sociale functie die van oudsher aan openbare bestraffing wordt toegekend, maar meer het geloof dat het mogelijk is dat zo'n bestraffing die voordelen kan behalen die de toepassing van een ander soort sociaal of economisch beleid zouden vereisen alsmede sociale integratie.

Men probeert niet alleen zondebokken te laten opdraaien, met hun vrijheid en hun leven, voor alle maatschappelijke misstanden, zoals typerend was voor primitieve samenlevingen, maar daarenboven is er af en toe een tendens om moedwillig vijanden uit de duim te zuigen: stereotypen die alle karakteristieken vertegenwoordigen die de maatschappij als bedreigend ervaart of interpreteert. De mechanismen die deze beelden vormgeven zijn dezelfde die destijds zorgden voor de verspreiding van racistische ideeën.