Dierbare broeders en zusters, goede dag!

Deze zondag is de tweede halte in de Adventstijd, een prachtige tijd die in ons de verwachting wekt van de terugkomst van Christus en herinnering is aan zijn historische komst. De liturgie van deze dag brengt ons een boodschap vol van hoop. Het is de uitnodiging van de Heer vertolkt bij monde van de profeet Jesaja: “Troost, troost toch mijn Stad – zegt uw God” (Jes. 40,1). Met deze woorden begint Het boek der vertroosting, waarin de profeet aan het volk in ballingschap de vreugdevolle aankondiging van de bevrijding brengt. De tijd van de kwelling is voorbij, het volk Israël mag met vertrouwen de toekomst tegemoet zien: de terugkeer naar het Land zal eindelijk gebeuren. Vandaar de uitnodiging zich door God te laten troosten.

Jesaja richt zich tot mensen die een donkere periode hebben beleefd, een zeer zware beproeving hebben doorstaan; maar nu is de tijd van de vertroosting aangebroken. Droefheid en angst mogen wijken voor vreugde, want de Heer zelf zal zijn volk op de weg van de bevrijding en van de redding leiden. Hoe zal Hij dat doen? Met zorg en de tederheid van een herder die begaan is met zijn kudde. Hij zal inderdaad eenheid en veiligheid aan de kudde geven, Hij zal ze weiden, zal in zijn veilige schaapskooi de verdwaalde schapen bijeenbrengen, Hij zal bijzondere aandacht besteden aan de meest kwetsbare en zwakste (Jes. 40, 11). Dat is de houding van God tegenover ons, zijn schepselen. Daarom vraagt de profeet aan wie hem hoort – ook aan ons, vandaag – onder het volk deze boodschap van hoop te verspreiden: het is de Heer die ons troost. Geef plaats aan de troost die van God komt.

Maar we kunnen geen boodschappers van de vertroosting van God zijn tenzij we zelf, als eersten, de vreugde ervaren door God getroost en bemind te worden. Dat gebeurt in het bijzonder wanneer we naar zijn Woord, het Evangelie, luisteren. We moeten dat altijd op zak hebben: vergeet dat niet! Het Evangelie op zak of in de tas om het voortdurend te lezen. Dat geeft ons troost: wanneer we in stil gebed bij Hem blijven, wanneer we Hem in de Eucharistie of in het sacrament van de Verzoening ontmoeten. Dat alles troost ons.

Laat dan de uitnodiging van Jesaja – “Troost, troost mijn volk” – tijdens deze Adventstijd in ons hart weerklinken. Er is vandaag nood aan mensen die getuigen zijn van de barmhartigheid en van de tederheid van de Heer, die de ontmoedigden wakker schudt, de wanhopigen opnieuw doet leven, het vuur van de hoop aansteekt. Hij steekt het vuur van de hoop aan! Niet wij. Veel situaties vragen om ons troostend getuigenis. Blije, getrooste mensen zijn. Ik denk aan de velen die onder lijden, onrecht en machtsmisbruik gebukt gaan; aan de velen die slaaf zijn van het geld, van de macht, van het succes, van het mondaine. Sukkels! Ze leven met vervalste troost, niet met de ware troost van de Heer. We zijn allen geroepen onze broeders te troosten door te getuigen dat God de oorzaken van existentiële en spirituele drama’s kan opheffen. Hij kan dat doen! Hij is machtig!

De boodschap van Jesaja, die op deze tweede zondag van de Advent weerklinkt, is een balsem op onze wonden en een aansporing om met inzet de weg van de Heer te bereiden. De profeet spreekt vandaag eigenlijk tot ons hart om ons te zeggen dat God onze zonden vergeet en ons troost. Als wij ons met een nederig en berouwvol hart aan Hem toevertrouwen, zal Hij de muren van het kwaad neerhalen, Hij zal de kuilen van onze nalatigheden vullen, Hij zal de bulten van de hoogmoed vlak maken en de weg naar de ontmoeting met Hem open maken. Het is vreemd, maar dikwijls zijn we bang voor troost, om getroost te worden. Meer nog, we voelen ons zekerder in de droefheid en de verlatenheid. Weten jullie waarom? Omdat we ons in de droefheid als het ware hoofdrolspelers voelen. Terwijl in de vertroosting het de Heilige Geest is die de hoofdrol speelt! Hij is het die ons troost, Hij is het die ons het lef geeft uit onszelf te treden. Hij is het die ons naar de bron draagt van elke ware troost; te weten de Vader. En dat is bekering. Alsjeblieft, laat jullie troosten door de Heer. Laat jullie troosten door de Heer!

De Maagd Maria is de “weg” die de Heer voor zichzelf gekozen heeft om in de wereld te komen. Laten we aan Haar toevertrouwen het uitkijken naar redding en vrede van alle mannen en vrouwen van onze tijd.

(...) Ik wens u allen een goede zondag. Laat u alstublieft door de Heer bemoedigen! Begrepen? Laat u door de Heer troosten! En vergiet niet voor mij te bidden. Smakelijk en tot ziens! En morgen een zalig hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis. Dat de Heer u zegene.