Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Europa heeft altijd vooraan gestaan bij het bevorderen van de ecologie. Onze aarde heeft constante zorg en aandacht nodig. Ieder van ons heeft een persoonlijke verantwoordelijkheid om voor de schepping te zorgen, dit kostbare geschenk dat God aan ons heeft toevertrouwd. Dit betekent aan de ene kant dat de natuur ons ter beschikking staat, om van te genieten en juist te gebruiken. Maar het betekent ook dat we er niet de baas over zijn. Beheerders, maar niet de baas. We moeten de natuur liefhebben en respecteren, maar “wij zijn integendeel dikwijls geleid door de hoogmoed van het domineren, bezitten, manipuleren, uitbuiten; wij “behoeden” haar niet, wij “respecteren” haar niet, wij beschouwen haar niet als een gave ons belangeloos gegeven waarvoor men zorg dient te dragen”. Paus Franciscus, Angelus/Regina Caeli, 5e zondag van Pasen (Jaar C), Het nieuwe van God weten te ontvangen (28 apr 2013), 2 Respect voor het milieu betekent echter meer dan het niet vernietigen; het betekent ook dat het voor goede doeleinden gebruikt wordt. Ik denk vooral aan de agrarische sector, die levensonderhoud en voeding schenkt aan onze menselijke familie. Het is ontoelaatbaar dat miljoenen mensen over de hele wereld van de honger sterven terwijl er elke dag tonnen voedsel van onze tafels worden weggegooid. Respect voor de natuur betekent ook inzien dat de mens zelf er een fundamenteel onderdeel van is. Naast natuurlijke ecologie is er ook behoefte aan die menselijke ecologie die bestaat uit respect voor de persoon, wat ik heb willen benadrukken in mijn toespraak voor u vandaag.