Ik heet u welkom bij gelegenheid van de zeventigste verjaardag van de oprichting van de Vereniging van Italiaanse Katholieke Dokters. In het bijzonder richt ik een hartelijke groet tot de kerkelijke assistent, Mgr. Edward Menichelli, kardinaal Tettamanzi, die uw eerste assistent was, tot kardinaal Fiorenzo Angelini die al tientallen jaren het leven van de vereniging gevolgd heeft, die helaas nu heel ziek is, maar aan de beterende hand, en aan de voorzitter die ik dank voor de woorden waarmee hij deze bijeenkomst opende. Hartelijke dank.

Er is geen twijfel dat in onze tijd, als gevolg van de wetenschappelijke en technische vooruitgang, de mogelijkheden voor lichamelijke genezing aanzienlijk zijn toegenomen. En toch, in sommige opzichten lijkt de mogelijkheid om "zorg te dragen" voor de persoon is afgenomen, vooral wanneer hij ziek, zwak en hulpeloos is. In feite kunnen de verworvenheden van de wetenschap en van de geneeskunde bijdragen aan de verbetering van het menselijk leven in de mate dat ze niet op afstand geplaatst zijn van de ethische wortel van deze disciplines. Om deze reden bent u geroepen, katholieke artsen, uw beroep te beleven als een menselijke en spirituele missie, als een echte lekenapostolaat.

Aandacht voor het menselijk leven, in het bijzonder dat wat in de grootste problemen verkeert, dus voor de zieken, ouderen, kinderen, betreft ten diepste de zending van de Kerk. De kerk voelt zich ook geroepen om deel te nemen aan het debat dat betrekking heeft op het menselijk leven, waarbij ze haar voorstellen presenteert op basis van het Evangelie. Op veel plaatsen is de kwaliteit van het leven voornamelijk gerelateerd aan economische mogelijkheden, aan ‘welbevinden’, aan de schoonheid en het plezier van het fysieke leven, terwijl andere diepere dimensies van het bestaan vergeten worden - interpersoonlijke, spirituele en religieuze. In feite is in het licht van het geloof en de juiste rede, het menselijk leven is altijd heilig en altijd ‘kwaliteitsvol’. Er is geen menselijk leven dat is heiliger dan het andere - elk menselijk leven is heilig - net zoals er geen menselijk leven kwalitatief beter is dan het andere, slechts op grond van de middelen, rechten, grote sociale en economische mogelijkheden.

Dit is wat u, katholieke artsen, tracht te zeggen, in de eerste plaats met uw professionaliteit. Uw werk wil getuigen, door woord en voorbeeld, dat het menselijk leven altijd heilig is, waardevol en onschendbaar. En als zodanig moet worden bemind, verdedigd en verzorgd. Uw professionaliteit, verrijkt met de geest van geloof, is een reden te meer om te werken met diegenen - zelfs van verschillende religieuze perspectieven of gedachten - die de waardigheid van de menselijke persoon erkennen als criterium voor hun activiteiten. Als de eed van Hippocrates u verplicht altijd dienaren van het leven zijn, duwt het Evangelie u in feite verder: het lief te hebben wat er ook gebeurt, vooral als het behoefte heeft aan speciale zorg en aandacht. Dit is wat de leden van uw vereniging gedurende meer dan zeventig jaar van uitstekend werk hebben gedaan. Ik dring er bij u op aan om met nederigheid en vertrouwen verder te gaan op deze weg, ernaar strevend om uw statutaire doelstellingen na te volgen: het implementeren van het onderricht van het Leergezag van de Kerk op het gebied van medische ethiek.

Het dominante denken stelt soms ‘valse compassie’ voor: een die van mening is dat het behulpzaam is voor vrouwen om abortus te bevorderen, een daad van waardigheid om euthanasie te verkrijgen, een wetenschappelijke doorbraak een kind ‘te produceren’ en het te beschouwen als een recht in plaats van een te verwelkomen geschenk; of mensenlevens als proefkonijn te gebruiken, waarschijnlijk om anderen te redden. In plaats daarvan is de compassie van het Evangelie dat wat begeleidt in tijden van nood, dat wil zeggen: de compassie van de Barmhartige Samaritaan, die ‘ziet’, ‘medelijden heeft’, naderbij komt en voorziet in concrete hulp. Vgl. Lc 10, 33 Uw missie als artsen brengt u dagelijks in contact met vele vormen van lijden. Ik moedig u aan om ze op u te nemen als ‘Barmhartige Samaritanen’, op een speciale manier zorg dragend voor de ouderen, zieken en gehandicapten. Trouw aan het Evangelie van het Leven en respect voor het leven als een geschenk van God vraagt soms keuzes die moedig zijn en tegen de stroom in gaan, die in bijzondere omstandigheden punten van gewetensbezwaar kunnen geworden. En deze trouw brengt veel sociale gevolgen met zich mee. We leven in een tijd van experimenteren met het leven. Maar een slechte experiment. Kinderen maken in plaats van ze te aanvaarden als een geschenk, zoals ik al zei. Spelen met het leven. Wees voorzichtig, want dit is een zonde tegen de Schepper: tegen God de Schepper, die de dingen zo heeft gemaakt. Zo vaak in mijn leven als priester heb ik bezwaren gehoord: "Maar vertel me, waarom de Kerk is tegen abortus, bijvoorbeeld? Is het een religieus probleem?" Nee, nee. Het is niet een religieus probleem. "Is het een filosofisch probleem?" Nee, het is geen filosofisch probleem. Het is een wetenschappelijk probleem, want er is hier een menselijk leven, en het is niet geoorloofd een menselijk leven te nemen om een probleem op te lossen. "Maar nee, het moderne denken ..." Maar, luister, in het oude denken en het moderne denken betekent het woord "doden" hetzelfde. Dezelfde evaluatie geldt voor euthanasie: we weten allemaal dat met zoveel oude mensen, in deze cultuur van afval, er deze verborgen euthanasie is. Maar er is ook dat andere. En dat is te zeggen tot God: “Nee, ik zal het einde van het leven bereiken zoals ik wil." Een zonde tegen God de Schepper! Denk er goed over na.

Ik hoop dat de zeventig jaren van uw vereniging een verder proces van groei en rijping zal stimuleren. Moge u constructief samenwerken met alle mensen en instellingen die uw liefde voor het leven te delen en trachten het te dienen in zijn waardigheid, heiligheid en onschendbaarheid. De H. Camillus de Lellis, zou in het voorstellen van de meest effectieve methode van zorg voor de zieken gewoon zeggen: "Plaats meer hart in die handen!" Doe meer hart in deze handen! Dit is ook mijn hoop. Moge de Heilige Maagd Maria, Salus infirmorum, de intenties ondersteunen waarmee u van plan bent om uw activiteiten voort te zetten. Ik vraag u om alstublieft voor mij te bidden en ik geef u mijn oprechte zegen.