Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Die echtparen, waren dat allemaal mensen die kwamen getuigen hoe mooi en hoe goed het huwelijk is, of waren er daar ook echtparen die kwamen zeggen dat het soms wel heel moeilijk was, of dat er problemen waren?

Mgr. LéonardJa, het was heel realistisch. Dus, het ging allemaal om mensen die diep gelovig zijn en die proberen de weg van Jezus en de leer van de Kerk diep te beleven, maar dat betekent niet dat het gebeurt zonder moeilijkheden, bekoringen.

Dus dit bijvoorbeeld: Het getuigenis van koppels die trouw aan elkaar willen blijven, maar soms met een periode waar ze voor een stuk, voorlopig, van elkaar zijn gescheiden. Maar dan dankzij de genade Gods en met de hulp van broeders en zusters in het geloof hebben zij dan de weg gevonden om terug bij elkaar, met elkaar te zijn. Zo is het leven. Soms is er een storm in het leven van een koppel en dan een verzoening. Prachtig.

Ook mensen die bijvoorbeeld getuigden over hun trouw aan de leer van ‘H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968)’, om een verantwoord ouderschap te hebben, maar zonder anticonceptie te gebruiken. Maar soms was het te moeilijk. Soms hebben ze toch de pil gebruikt en dat was geen goeie oplossing. Ze ondervonden dat het niet de goede oplossing was en dan hebben ze opnieuw de kracht gehad om trouw te zijn aan de leer van H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968). Het was dus een heel mooi getuigenis van trouw aan de leer van de Kerk, van inspanning om dat diep te beleven. Maar zij zweven niet boven het alledaagse leven hé… Het was moeilijk op bepaalde momenten, soms zijn ze een beetje uit het rechte pad gegleden, maar hebben toch opnieuw met de genade Gods de goede weg kunnen volgen. Ja, het was voorbeeldig en het was een bemoediging voor zovele andere mensen, die dezelfde vreugde en ook dezelfde problemen meemaken. En zo was er een reeks getuigenissen van leken. Ik vond dat die getuigenissen soms meer stimulerend waren voor ons allemaal, voor ons bisschoppen, dan lange theologische beschouwingen, omdat het ging om het concrete leven van mensen. Maar voor de rest was het ook interessant om al die confraters te horen spreken, dus we hebben de stemmen en de toespraken gehoord van ongeveer tweehonderdveertig mensen: een beetje minder dan tweehonderd bisschoppen, dan de vertegenwoordigers van andere christelijke kerken: van orthodoxen, van anglicanen en protestanten. En dan van een paar experten, een paar deskundigen en dan die echtparen. Dus in totaal waren dat ongeveer tweehonderdveertig toespraken, elk gedurende vier minuten, niet meer. Vanaf 3’30” klonk er zeer delicaat, zeer bescheiden een klokje om te zeggen: er blijven nog dertig seconden en dan weer 15” later rinkelt het opnieuw om te zeggen: het is tijd om nu te besluiten. En als iemand meer dan 4 minuten sprak, werd na een 20-tal seconden de klank geleidelijk aan, respectvol uitgedoofd.