4 december 1963
Omdat bij de toediening van de Sacramenten en sacramentaliën het gebruik van de volkstaal vaak van groot nut kan zijn voor het volk, moet er een grotere plaats voor de volkstaal worden ingeruimd overeenkomstig de volgende richtlijnen:
De ritus van de huwelijksviering, die in het Rituale Romanum is vervat, moet worden herzien en moet rijker worden zodat de genade van het sacrament sprekender wordt uitgedrukt en aan de echtgenoten hun taak duidelijker wordt voorgehouden.
"Als bij de viering van het Sacrament van het Huwelijk in bepaalde gebieden andere lofwaardige gewoonten en ceremonies in gebruik zijn, wenst de heilige synode uitdrukkelijk, dat deze onverminderd gehandhaafd blijven." Concilie van Trente, 24e Zitting - Leer over het Sacrament van het Huwelijk, Sessio XXIV - Doctrina de sacramento matrimonii (11 nov 1563), 5 Zie Rituale Romanum, tit. VIII, c. II, n.6.
Bovendien wordt aan het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2 van deze Constitutie, de bevoegdheid gelaten om, overeenkomstig artikel 63, een eigen ritus te vervaardigen, passend bij de gebruiken van plaatsen en volken, maar met handhaving van de wet, dat de assisterende priester de toestemming van de huwenden vraagt en ontvangt.
Er mogen slechts zeer weinig voorbehouden zegeningen zijn, en enkel ten gunste van de bisschoppen of de ordinarii.
Er moet in voorzien worden, dat bepaalde sacramentaliën, tenminste in bijzondere omstandigheden en volgens het oordeel van de ordinarius, kunnen worden toegediend door leken, die de passende kwaliteiten hiervoor bezitten.
Met betrekking tot de te gebruiken taal onderhoude men de voorschriften van artikel 36; voor de Mis die van artikel 54; voor de Sacramenten die van artikel 63; voor het goddelijk officie die van artikel 101.