Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

1. De regeling van de heilige liturgie berust uitsluitend bij het kerkelijk gezag, d.i. bij de Apostolische Stoel en, volgens de normen van het recht, bij de Bisschop;
2. Krachtens de door het recht verleende macht komt de leiding op het gebied van de liturgie, binnen vastgestelde grenzen, ook toe aan de bevoegde territoriale bisschoppenconferenties van verschillende aard, die wettig zijn opgericht;
3. Daarom mag volstrekt niemand anders, ook niet een priester, eigenmachtig op liturgisch gebied iets toevoegen, weglaten of veranderen.

1. Het gebruik van de Latijnse taal moet, behoudens het particulier recht, in de Latijnse ritussen gehandhaafd blijven.
2. Omdat echter én in de Mis én bij de toediening van de Sacramenten én in andere gedeelten van de liturgie het gebruik van de volkstaal vaak van groot nut kan zijn voor een volk, mag er een ruimere plaats aan gegeven worden, vooral bij de lezingen en aansporingen, en in sommige gebeden en gezangen overeenkomstig de normen, die hiervoor in de volgende hoofdstukken afzonderlijk worden vastgesteld.
3. Met inachtneming van deze normen, komt het aan het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2 gesproken is, toe om, eventueel ook na overleg met de bisschoppen van naburige gebieden met dezelfde taal, beslissingen te nemen omtrent het gebruik van de volkstaal en de mate van dit gebruik; deze besluiten moeten echter door de Apostolische Stoel worden goedgekeurd of bekrachtigd.
4. De vertaling van de Latijnse tekst in de volkstaal voor het gebruik in de liturgie moet door het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover boven worden goedgekeurd.

Zie ook:

Vijfde Instructie over de juiste toepassing van nummer 36 van deze Constitutie - Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
Liturgiam Authenticam
Het gebruik van de volkstaal in de uitgaven van de Romeinse LiturgieVijfde instructie betreffende de juiste uitvoering van de Constitutie over de Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie (bij art. 36)
(28 maart 2001)

Binnen de grenzen, die in de officiële uitgaven van de liturgische boeken zijn vastgesteld, is het de taak van het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2, de aanpassingen te bepalen, vooral met de betrekking tot de toediening van de sacramenten, de sacramentaliën, de processies, de liturgische taal, de gewijde muziek en de kunst, altijd echter volgens de fundamentele normen, die in deze Constitutie zijn vervat.

Zie ook:

Vierde Instructie over de juiste toepassing van de nummers 37 - 40 van deze Constitutie - Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
Varietates legitimae
De Romeinse liturgie en de inculturatieVierde instructie voor de juiste toepassing van de Constitutie over de Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie (nrs. 37-40)
(25 maart 1994)

Het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2, stelle een liturgische commissie in, die wordt bijgestaan door vakmensen in de liturgische wetenschap, de muziek, de gewijde kunst en de pastoraal. Deze commissie zal zo mogelijk ter zijde worden gestaan door een instituut voor pastorale liturgie, bestaande uit leden, ook leken als dit kan, die in deze materie deskundig zijn. De commissie zelf zal tot taak hebben om, onder leiding van het bovengenoemde territoriaal kerkelijk gezag, zowel de pastorale liturgische activiteit in haar gebied te leiden, als de studies en de noodzakelijke experimenten te bevorderen met betrekking tot de aanpassingen, die aan de Apostolische Stoel moeten worden voorgelegd.

Omdat bij de toediening van de Sacramenten en sacramentaliën het gebruik van de volkstaal vaak van groot nut kan zijn voor het volk, moet er een grotere plaats voor de volkstaal worden ingeruimd overeenkomstig de volgende richtlijnen:

1. Bij de toediening van de sacramenten en de sacramentaliën kan men zich in de volkstaal bedienen overeenkomstig artikel 36
2. In aansluiting op de nieuwe uitgave van het Rituale Romanum moet het bevoegd territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2 van deze Constitutie, zo spoedig mogelijk bijzondere ritualia voorbereiden, aangepast aan de behoeften van de afzonderlijke gebieden, ook wat de taal betreft; en deze moeten, nadat de akten voorgelegd zijn aan de Apostolische Stoel, in de betreffende gebieden worden ingevoerd. Bij het samenstellen van deze ritualia of speciale verzamelingen van riten mogen de instructies, die in het Rituale Romanum aan de afzonderlijke riten voorafgaan, niet worden weggelaten, of het nu gaat over punten van pastoraal en rubrieken, of over punten van bijzonder sociaal belang.

De ritus van de huwelijksviering, die in het Rituale Romanum is vervat, moet worden herzien en moet rijker worden zodat de genade van het sacrament sprekender wordt uitgedrukt en aan de echtgenoten hun taak duidelijker wordt voorgehouden.

"Als bij de viering van het Sacrament van het Huwelijk in bepaalde gebieden andere lofwaardige gewoonten en ceremonies in gebruik zijn, wenst de heilige synode uitdrukkelijk, dat deze onverminderd gehandhaafd blijven." Concilie van Trente, 24e Zitting - Leer over het Sacrament van het Huwelijk, Sessio XXIV - Doctrina de sacramento matrimonii (11 nov 1563), 5 Zie Rituale Romanum, tit. VIII, c. II, n.6.

Bovendien wordt aan het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag, waarover in artikel 22 nr. 2 van deze Constitutie, de bevoegdheid gelaten om, overeenkomstig artikel 63, een eigen ritus te vervaardigen, passend bij de gebruiken van plaatsen en volken, maar met handhaving van de wet, dat de assisterende priester de toestemming van de huwenden vraagt en ontvangt.

De boete van de vastentijd moet niet alleen innerlijk en individueel zijn, maar moet ook een uitwendig en sociaal karakter dragen. De beoefening van de boetvaardigheid moet worden gestimuleerd volgens de mogelijkheden van onze tijd en van de verschillende streken en volgens de levensomstandigheden van de gelovigen, en door de gezagsdragers, over wie in artikel 22 , worden aanbevolen.

Bijzonder heilig moet zijn de paasvasten, die op Goede Vrijdag, de dag van het lijden en de dood van de Heer, overal gevierd moet worden en die, zo mogelijk, op Stille Zaterdag moet worden voortgezet, zodat men met een blij en oprecht hart tot de vreugde van het paasfeest kan komen.

Tot de edelste uitingen van het menselijk vernuft rekent men met het volste recht de vrije kunsten, vooral de religieuze kunst met als hoogtepunt de gewijde kunst. Krachtens haar aard zijn ze gericht op Gods oneindige schoonheid, die door de werken van de mens enigszins tot uitdrukking moet worden gebracht, en ze staan des te meer in dienst van God en van de bevordering van diens lof en heerlijkheid, naarmate ze als enig doel hebben, er krachtig toe bij te dragen om door haar werken de geest van de mensen tot God te verheffen.

Onze heilige moeder de Kerk heeft daarom altijd de vrije kunsten een grote liefde toegedragen, en zij heeft steeds het edele dienstbetoon van de kunst gezocht, vooral om aan de voorwerpen, die tot de heilige eredienst behoren, echte waardigheid, luister en schoonheid te geven en ze te maken tot tekenen en symbolen van het hemelse; en zij zelf heeft de kunstenaars gevormd. Ja, zij heeft zich altijd terecht beschouwd als bevoegd om te oordelen over de kunsten, door uit te maken, of bepaalde kunstwerken overeenstemden met het geloof, de vroomheid en de wetten uit de religieuze traditie, en of ze geschikt waren voor het gebruik in de eredienst.

Met bijzondere ijver heeft de Kerk er voor gezorgd, dat de gewijde benodigdheden op waardige en schone wijze zouden bijdragen tot de luister van de eredienst, door de veranderingen in stof, vorm of versiering te aanvaarden, die het gevolg waren van de vooruitgang van de techniek in de loop van de tijd.

Daarom hebben de Vaders hieromtrent het volgende willen bepalen.

De canones en kerkelijke bepalingen met betrekking tot het geheel van de uitwendige zaken, bestemd voor de eredienst, vooral met betrekking tot een waardige en passende kerkenbouw, de vorm en de opbouw van het altaar, de waardigheid, opstelling en veiligheid van het tabernakel, de juiste inrichting en versiering van de doopkapel, het juiste aanbrengen van afbeeldingen, decoratie en versiering, moeten samen met de liturgische boeken, overeenkomstig artikel 25, zo spoedig mogelijk worden herzien. De bepalingen, die minder goed beantwoorden aan de vernieuwing van de liturgie, moeten worden verbeterd of afgeschaft; de bepalingen, die bevorderlijk zijn voor deze vernieuwing, moeten worden gehandhaafd of ingevoerd.

Op dit punt, vooral wat betreft stof en vorm van de liturgische benodigdheden en de gewaden, wordt aan de territoriale bisschoppenconferenties de bevoegdheid gegeven voor het maken van de nodige aanpassingen, vereist door de plaatselijke behoeften en gewoonten, overeenkomstig artikel 22 van deze Constitutie.