Dierbaree broeders en zussen, goede dag! 

De twee eerste dagen van de maand november zijn voor ons allen een intens moment van gebed en nadenken over ‘ de laatste dingen’ van het leven. Door het feest van Allerheiligen en de gedachtenis van alle overleden gelovigen beleeft de pelgrimerende Kerk op aarde in de Liturgie de spirituele band die haar verenigt met de Kerk in de hemel. Vandaag loven we God voor de ontelbare schare van heilige mannen en vrouwen van alle tijden; gewone, eenvoudige mannen en vrouwen, vaak voor de wereld ‘de laatsten’, maar voor God ‘de eersten’. Tegelijkertijd gedenken we onze dierbare overledenen door een bezoek aan de begraafplaats. Het is een reden tot grote troost te bedenken dat zij in het paradijs in het gezelschap zijn van de Maagd Maria, van de apostelen, van de martelaren en van alle heilige mannen en vrouwen.

De plechtigheid vandaag helpt ons een fundamentele waarheid van het christelijk geloof, die wij in het ‘Credo’ belijden, te overwegen: de gemeenschap van de heiligen. Wat betekent dat: de gemeenschap van de heiligen? Het is de gemeenschap die door het geloof ontstaat en allen verenigt die door het Doopsel aan Christus toebehoren. Het is een spirituele eenheid – allen zijn we verenigd! – die door de dood niet wordt verbroken, maar verder gaat in het andere leven. Er bestaat een onverbreekbare band tussen ons die hier op aarde leven en zij die de drempel van de dood hebben overschreden. Wij hier op aarde vormen samen met hen die de eeuwigheid zijn binnengegaan, een groot gezin. Die familieband blijft bestaan.

Deze schitterende verbondenheid, deze schitterende eenheid gemeenschappelijk aan aarde en hemel wordt op de meest verheven en intense wijze beleefd in de Liturgie, vooral in de viering van de Eucharistie, die uitdrukking en verwerkelijking is van de meest diepe eenheid tussen de leden van de Kerk. In de Eucharistie, ontmoeten we de levende Jezus en zijn kracht. Door Hem treden we in contact met onze broeders in het geloof: zij die met ons op aarde leven en zij die ons zijn voorgegaan in het andere leven, het leven zonder einde. Deze werkelijkheid vervult ons met vreugde. Hoe mooi is het zoveel broeders in het geloof te hebben die aan onze zijde op tocht zijn, ons ondersteunen met hun bijstand en samen met ons dezelfde weg gaan naar de hemel. Het troost ons te weten dat er andere broeders zijn die reeds de hemel hebben bereikt, op ons wachten en voor ons bidden zodat we samen voor eeuwig het glorievolle en barmhartige gelaat van de Vader kunnen aanschouwen.

In de algemene vergadering van de Heiligen, heeft God de eerste plaats voorbehouden aan de Moeder van Jezus. Maria is het centrum van de gemeenschap van de heiligen, als bijzondere bewaarster van de band van de universele Kerk met Christus, de gezinsband. Zij is de Moeder, zij is onze Moeder, onze Moeder. Voor wie Jezus wil volgen op de weg van het Evangelie, is zij de betrouwbare gids omdat zij de eerste leerlinge is. Zij is de bekommerde en aandachtige Moeder aan wie we elk verlangen en elke moeilijkheid toevertrouwen.

Laten we samen bidden tot de Koningin van alle Heiligen, dat zij ons helpt edelmoedig en trouw te antwoorden aan God die ons roept heiligen te zijn zoals Hij Heilig is. Vgl. Lev. 19, 2 Vgl. Mt. 5, 48