Francis Kardinaal Arinze - 25 maart 2004
Misbruiken zijn tenslotte vaker gebaseerd op onwetendheid, omdat meestal datgene wordt verworpen waarvan men de diepere betekenis allerminst begrijpt en de ouderdom niet kent. Want "uit de inspiratie en de geest van de heilige Schrift zijn de smeekgebeden, de oraties en de liturgische gezangen voortgekomen; daaraan ontlenen handelingen en tekenen hun zin". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 33 Wat de zichtbare tekenen betreft "waarvan de heilige liturgie zich bedient om de onzichtbare goddelijke werkelijkheden aan te duiden, deze zijn door Christus of de Kerk uitgekozen". Vgl. H. Ireneüs van Lyon, Tegen de ketters, Adversus Haereses. III, 2: SCh., 211, 24-31 Vgl. H. Augustinus, Brieven, Epistulae. 54, I: PL 33, 200: «Illa autem quae non scripta, sed tradita custodimus, quae quidem toto terrarum orbe servantur, datur intellegi vel ab ipsis Apostolis, vel plenariis conciliis, quorum est in Ecclesia saluberrima auctoritas, commendata atque statuta retineri» Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de blijvende geldigheid van de missie-opdracht, Redemptoris Missio (7 dec 1990), 7 Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Brief aan de Bisschoppen van de Katholieke Kerk over enkele aspecten van de Kerk als Communio., Communionis notio (28 mei 1992), 7-10 Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, De Romeinse liturgie en de inculturatie
Vierde instructie voor de juiste toepassing van de Constitutie over de Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie (nrs. 37-40), Varietates legitimae (25 mrt 1994), 26 De structuren en de vormen van de heilige vieringen stemmen tenslotte overeenkomstig de overlevering van elke ritus afzonderlijk, hetzij in het oosten, hetzij in het westen, overeen met de universele Kerk, ook wat de gebruiken betreft die universeel door de apostolische en voortdurende traditie zijn aanvaard en die de Kerk aan de toekomstige generaties trouw en zorgvuldig dient door te geven. Dit alles wordt door liturgische normen op een wijze manier bewaakt en beschermd.
