
João Kard. Bráz de Aviz - 4 oktober 2015
De profetische dimensie is een essentieel deel van de identiteit van de godgewijde en ontwikkelt zich op de eerste plaats door het luisteren. Zo ervaart de dienaar van Jahweh het: "Elke morgen opent God mijn oor om te luisteren als leerling" (Jes. 50, 4). Alleen de ervaring in God te zijn geworteld en doordrongen te zijn van zijn Woord kan de garantie van deze dimensie bevestigen in de apostolische actie, want "de echte profetie vindt haar oorsprong in God, in de vertrouwde omgang met Hem, in het aandachtig beluisteren van zijn Woord in de verschillende historische gebeurtenissen". H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over het gewijde leven en zijn zending in de Kerk en de wereld, Vita Consecrata (25 mrt 1996), 84 De houding om de tekenen des tijds diepgaand te verstaan, om daardoor de roep van God te kennen volgens zijn plannen Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over het gewijde leven en zijn zending in de Kerk en de wereld, Vita Consecrata (25 mrt 1996), 73, om de aanwezigheid van God in de ander te ontdekken en in het bijzonder in de armen is vrucht van de beoefening van de contemplatie, die ons helpt de dingen en de mensen te zien zoals God hen ziet.
De spiritualiteit van de broeder moet hem leiden op speciale manier de ervaring van de eerste Christenen te doen herbeleven zoals de evangelist Matheus het symbolisch uitdrukte: "Het voorhangsel in de tempel scheurde" (Mt. 27, 51). Dit beeld suggereert ons dat Jezus door zijn dood "om de Vader te ontmoeten ons een nieuwe en levende weg geopend heeft door het voorhangsel van zijn eigen mensheid" (Heb. 10, 20). De aanwezigheid van God is niet langer gebonden aan een heilige plaats; sindsdien "moeten wij God in Geest en Waarheid aanbidden" (Joh. 4, 24).
De broeder is geroepen deze geïncarneerde en een makende spiritualiteit te beleven die hem de ontmoeting met God vergemakkelijkt, niet alleen door het beluisteren van het Woord, de Sacramenten, de liturgie, het gebed maar ook in de dagelijkse realiteit, op alle gebied, in de geschiedenis van de wereld in het tijdelijke plan van de mensheid, de materiële realiteit, het werk en de techniek. Dergelijke spiritualiteit heeft zijn oorsprong in de diepe visie van de eenheid van de bedoeling van God, dezelfde God, Vader van onze Heer Jezus Christus, die de wereld schept en verlost. Het gaat er om het hele leven binnen het gebed te brengen en het gebed voort te zetten in het leven.
De religieuze broeders verzoenen het officiële gebed van de Kerk met de dienende dimensie die hun leven karakteriseert. Zij praktiseren een contemplatieve houding die in staat stelt de aanwezigheid van Jezus in hun geschiedenis te onderscheiden, in hun dagelijks leven, in hun doen en laten en verplichtingen teneinde met Hem te kunnen uitroepen: "Ik heilig U, Vader, omdat Gij deze dingen aan de kleinen hebt geopenbaard" (Lc. 10, 21).