De Kerk als geheel, leken en hiërarchie tezamen, is verantwoordelijk voor de openbaring zoals die vervat ligt in de heilige Schriften en in de levende apostolische Traditie en voor haar historische bemiddeling. Het Tweede Vaticaans Concilie stelde dat deze samen ‘één heilig pand van het Woord Gods’ vormen dat ‘aan de Kerk toevertrouwd’ is, dat wil zeggen aan ‘het gehele heilige volk, één met zijn herders’. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 10. (bijgewerkte vertaling) Het concilie leerde duidelijk dat de gelovigen niet louter passieve ontvangers zijn van wat de hiërarchie leert en theologen uitleggen; eerder zijn zij levende en actieve subjecten binnen de Kerk. In dit verband onderstreepte het concilie de vitale rol die alle gelovigen spelen in de articulatie en ontwikkeling van het geloof: ‘Deze van de Apostelen stammende Overlevering vordert onder bijstand van de Heilige Geest in de Kerk’. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 12.37 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 2.3 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 43