10 juni 2014
Deze deelname kan talloze vormen aannemen, maar alle vormen worden gekenmerkt door een actieve solidariteit met de Kerk; die komt uit het hart, voelt zich verwant met andere gelovigen en met de Kerk als geheel, en voelt daarbij instinctief aan wat de Kerk nodig heeft of bedreigen kan. De houding die daarbij hoort, wordt goed verwoord in de uitdrukking sentire cum ecclesia, ofwel voelen, begrijpen en waarnemen in harmonie met de Kerk. Dit wordt niet alleen gevraagd van theologen, maar van alle gelovigen; het houdt alle leden van het Godsvolk bijeen op hun pelgrimstocht. Alleen daardoor ‘trekken zij samen op’.
De sensus fidei is nauw gelieerd aan de ‘infallibilitas in credendo’ die het bezit is van de Kerk als geheel, terwijl zij als een gelovend ‘subject’ haar pelgrimstocht door de geschiedenis aflegt. Paus Franciscus, Interview, Interview Spadaro met Paus Franciscus (19 sept 2013) Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 119 Met ondersteuning door de Heilige Geest stelt de sensus fidei de Kerk in staat om getuigenis af te leggen, en maakt hij de onderscheiding mogelijk waarmee de leden van de Kerk voortdurend moeten vaststellen, als individuele personen en als gemeenschap, op welke manier zij het beste kunnen leven en handelen en spreken in trouw aan de Heer. De sensus fidei is het instinct waarmee iedereen en allen ‘met de Kerk meedenken’, Paus Franciscus, Interview, Interview Spadaro met Paus Franciscus (19 sept 2013) (zie hierboven, §90) met één geloof en één doel. Hij brengt pastores en volk bijeen, en maakt dat de onderlinge dialoog, gebaseerd op de gaven en de roeping die ieder inbrengt, zowel wezenlijk als vruchtbaar is voor de Kerk.
INTERNATIONALE THEOLOGISCHE COMMISSIE - ROME
Tekst definitief goedgekeurd op 6 mei 2014
Tekst vrijgegeven te Rome op 10 juni 2014
