Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Na het concilie heeft het leergezag kernbegrippen van de leer van het concilie over de sensus fidei herhaald, Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 14. Zie bijvoorbeeld het onderricht van Paus Johannes Paulus II in zijn Apostolische Exhortatie, Christifideles Laici (1988), waarin hij zegt dat alle gelovigen delen in Christus’ drievoudige ambt, en dat de leken ‘delen in het aanvoelen van het bovennatuurlijke geloof van de Kerk (sensum fidei supernaturalis Ecclesiae) die “niet kan dwalen in het geloof” (LG 12)’ Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Verklaring ter bescherming van de Katholieke Leer over de Kerk tegen enkele hedendaagse dwalingen, Mysterium Ecclesiae (24 juni 1973), 2 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 12.35 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8 en ook over een nieuwe kwestie gesproken, namelijk, dat het van betekenis is niet zonder meer aan te nemen dat de publieke opinie in (of buiten) de Kerk noodzakelijkerwijs hetzelfde is als de sensus fidei (fidelium). In de postsynodale apostolische exhortatie H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Familiaris Consortio
Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd
(22 november 1981) (1981) besprak Paus Johannes Paulus II de vraag hoe de ‘bovennatuurlijke geloofszin’ zich verhoudt tot de ‘eensgezindheid van de gelovigen’ en tot meerderheidsopvattingen zoals sociologen en statistisch onderzoek die vaststellen. De sensus fidei, schreef hij, ‘bestaat niet alleen of noodzakelijkerwijze in de eensgezindheid van de gelovigen. Het is de taak van de herders van de Kerk ‘de geloofszin in alle gelovigen te bevorderen, de echtheid van de expressies ervan gezagvol te onderzoeken en te beoordelen, en de gelovigen op te voeden tot een steeds rijpere onderscheiding van de evangelische waarheid’. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 5 Congregatie voor de Geloofsleer, Instructie over de Kerkelijke Roeping van de Theoloog, Donum Veritatis (24 mei 1990), 35. In haar Instructie over de kerkelijke roeping van de theoloog, Donum Veritatis (1990), waarschuwde de Congregatie voor de Geloofsleer, ervoor ‘de mening van zeer vele gelovigen’ niet te vereenzelvigen met de sensus fidei: de sensus fidei is ‘een theologaal geloofsvermogen’, een goddelijke gave, die de Christen in staat stelt ‘op persoonlijke wijze de Waarheid te omarmen’, zodat zijn of haar geloof is wat de Kerk gelooft. Omdat niet alle meningen die gelovigen koesteren voortkomen uit geloof, en omdat veel mensen zich laten leiden door de publieke opinie, moet nadruk gelegd worden, zoals het concilie deed, op ‘het onlosmakelijk verband tussen de sensus fidei en de leiding van het Godsvolk door het Herderlijk Leergezag’.