
10 juni 2014
Er bestaat een natuurlijke, aangeboren menselijke ‘religiositeit’; religieuze vragen komen in ieder mensenleven als vanzelf naar boven, met een breed scala aan religieuze opvattingen en volksgebruiken. Aan het verschijnsel van volksreligiositeit is de laatste jaren veel aandacht en studie gewijd. Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Directorium over volksvroomheid en liturgie. Principes en richtlijnen (9 apr 2002), 10. ‘”Volksreligioisiteit” verwijst naar een universele ervaring: in het hart van mensen en volken en in hun collectieve uitingen zit altijd een religieuze dimensie. Alle volken proberen uitdrukking te geven aan hun omvattende visie op het transcendente, hun opvatting over de natuur, de samenleving en de geschiedenis door middel van riten. Zulke karakteristieke syntheses zijn spiritueel en menselijk van het allergrootste belang.’