Zelfs de internationale gemeenschap erkent dat de traditionele manieren om met culturele barrières in onze samenleving om te gaan ineffectief zijn gebleken. Maar hoe dan de barrières overwinnen die worden opgeworpen door de stellingnames die niet in staat blijken om de multiculturele factor op een goede manier te interpreteren? Kiezen voor de logica van de interculturele dialoog betekent niet dat men zichzelf beperkt tot strategieën om immigranten op een functionele manier in te passen in de cultuur van de meerderheid, noch dat men zich beperkt tot eigensoortige compensatiemaatregelen. Integendeel, men moet durven overwegen dat het probleem niet enkel voortkomt uit de noodgevallen van de immigratie, maar het gevolg is van een toenemende menselijke mobiliteit.

In een betekenisvol onderwijskundig perspectief “zijn vandaag de dag de mogelijkheden tot interactie tussen culturen enorm toegenomen, wat nieuwe openingen creëert voor interculturele dialoog: een dialoog die, als deze effectief wil zijn, zijn vertrekpunt moet hebben in een diepgewortelde kennis van de specifieke identiteit van de verschillende gesprekspartners.” Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 26 Van deze kant bekeken wordt diversiteit niet langer bekeken als een probleem. Juist het tegenovergestelde is dan het geval: een gemeenschap gekenmerkt door pluralisme wordt gezien als een voedingsbron, een kans om het ganse systeem open te stellen voor alle verschillen van oorsprong, relaties tussen mannen en vrouwen, sociale status en onderwijskundige geschiedenis.

Deze benaderingswijze is gebaseerd op een dynamisch idee van cultuur, die noch in zichzelf is gekeerd noch diversiteit viert aan de hand van stereotypen of folkloristische interpretaties. Interculturele strategieën werken wanneer ze het verdelen van individuen in autonome en ondoordringbare culturele sferen voorkomen; ze zouden eerder ontmoeting moeten aanmoedigen, net als dialoog en wederzijdse transformatie, om het mogelijk te maken voor mensen om samen te leven en om te gaan met mogelijke conflicten. Samenvattend kunnen we stellen dat het doel is om een nieuwe interculturele benaderingswijze op te stellen, die de bedoeling heeft om een integratie tussen culturen in wederzijdse erkenning te verwezenlijken.