Als bisschoppen die ieder in eigen land verantwoordelijk zijn voor het geloof van de Kerk vragen wij ons af waar in het bijzonder de moeilijkheden van de mensen liggen ten opzichte van het geloof en op welke wijze wij daarop een adequaat antwoord kunnen geven.

Wat de eerste vraag betreft hoeven we niet ver te zoeken. Er bestaat zoiets als een 'cataloog' van punten waarop men de huidige praktijk en het geloof van de Kerk aanvecht. Als fundamentele elementen van die cataloog, waarvan de regelmatige herhaling ondertussen voor progressieve katholieken een soort verplichte oefening is geworden, kunnen genoemd worden de afwijzing van de leer van de Kerk over de geboorteregeling, of anders gezegd het feit dat men alle methoden ter voorkoming van zwangerschap in moreel opzicht over een kam scheert: welke methode wordt gebruikt wordt uitsluitend door het individuele 'geweten' bepaald; de afwijzing van alle 'discriminatie' ten opzichte van homoseksualiteit, en dus de stelling dat alle vormen van seksueel gedrag vanuit zedelijk standpunt gelijk zijn mits zij op een of andere wijze gebeuren uit 'liefde' of minstens de ander geen schade berokkenen; het toelaten tot de kerkelijke sacramenten van hen die na hun scheiding een nieuw huwelijk zijn aangegaan; de wijding van vrouwen tot priester.

Zoals u ziet staan in deze cataloog zeer uiteenlopende onderwerpen bijeen. De eerste twee punten behoren tot het gebied van de seksualiteit; de twee andere stellingen hebben betrekking op de ordening der sacramenten in de Kerk. Bij nadere beschouwing blijkt evenwel dat die vier thema's ondanks hun verschillen hoe dan ook met elkaar in verband staan, omdat zij samenhangen met een gemeenschappelijke kijk op de mens en een opvatting over de menselijke vrijheid die daarbij op het spel staat. Tegen deze achtergrond is het dan duidelijk dat de cataloog van strijdpunten radicaler is dan op het eerste gezicht zou schijnen.