Dierbare vrienden in Nederland,

Zoals U weet, zal ik binnenkort de katholieke geloofsge­meenschap van Uw land bezoeken. Hiermee ga ik in op een uitnodiging van kardinaal Willebrands, welke hernieuwd is door zijn opvolger op de aartsbisschoppelijke zetel van Utrecht, tezamen met de bisschoppen van de zes andere bis­dommen van Nederland. Vervolgens zal ik ook ingaan op de uitnodiging van de bisschoppen van Belgie en Luxemburg.

Ik verheug mij zeer over de broederlijke ontmoeting met Uw bisschoppen die de Heilige Geest heeft aangesteld om Gods Kerk te hoeden. Ik zal hen ontmoeten met hun pries­ters en gelovigen die zullen deelnemen aan verschillende bij­eenkomsten. Het pastorale bezoek zal mij bovendien de gele­genheid geven met de leiders van andere kerken en kerkelijke gemeenschappen samen te zijn.

De dagen die ik bij U zal doorbrengen, moeten iets van bemoediging en vriendschap, van vrede en vreugde, van hoop en geloof uitstralen. Dit zijn genadegaven van de Heer, maar het zal ook de vrucht zijn van onze gezamenlijke goede wil.

Kort samengevat zie ik als voornaamste doel van onze vriendschappelijke ontmoeting de viering van het geloof , van 'ons gemeenschappelijk geloof, het uwe zowel als het mijne', volgens de woorden van Sint Paulus vgl. Rom. 1.12: het geloof in Christus dat wij samen zullen beleven, ervaren en bezingen. Wij zullen dit doen tijdens de Bidtocht in Den Bosch, waar wij de Moeder van de Heer zullen vere­ren, die de leerlingen van haar Zoon steeds begeleidt met haar zorg. En wij zullen dit doen door de Eucharistie te vie­ren, de gedachtenis van het lijden en de verrijzenis van Jezus, te Utrecht, Den Haag en Maastricht. Dat geloof zullen wij ook vieren bij de ontmoetingen met de religieuzen en met hen die hun beste krachten wijden aan het onderwijs, aan missie- en ontwikkelingswerk. aan het maatschappelijke le­ven en aan de opbouw van hun parochies.

Onder hen die naar mij luisteren, zijn er zeker - zoals in ieder land - die niet in de stemming zijn om het geloof te vieren. Zij ondervinden teleurstellingen en ondergaan lijden, in hun persoonlijk leven, in hun gezin, in hun werk, en ook in hun Kerk. Ja, ik weet dat er veel spanningen zijn in Uw Kerk. Sommige beslissingen kan men moeilijk begrijpen. Ik vertrouw echter op Gods genade en op de grote geestelijke rijkdom die in U is, om samen de moeilijkheden te overwin­nen. Vele vormen van lijden drukken op het hart van man­nen en vrouwen, van jongeren en zieken, van eenzamen en werklozen. De bisschop van Rome kan bij zijn bezoek deze noden niet wegnemen. Zij lijken soms op de steen die het graf van de goddelijke Gekruisigde afsloot en waarvan de vrouwen zeiden: Wie zal de steen voor ons van de ingang van het graf wegrollen? (Mc. 16,3) Bij dit lijden moeten wij denken aan de woorden van Christus welke een beroep doen op ons geloof: "Wat niet in de macht der mensen ligt, ligt wel in die van God" (Lc. 18,27).

In deze Paastijd wil de liturgie ons steeds meer overtuigen van de overwinning van het leven op de dood en de zonde, door Christus en in Christus. De apostelen en Petrus in het bijzonder hebben getuigenis afgelegd van het gebeuren op Paasmorgen, dat de sleutel is voor de geschiedenis van de mensheid. Als nederige opvolger van de eerste leider van het Apostelcollege kan ik niet anders dan dit getuigenis met kracht laten weerklinken: tot eer van de mens en de schep­ping, die geroepen zijn tot bevrijding en vernieuwing welke Christus mogelijk heeft gemaakt.

Dierbare kijkers, lidmaten van de Katholieke Kerk, bewo­ners van steden en dorpen, van eilanden en polders, van harte moedig ik U aan om de gezamenlijke viering van ons geloof goed voor te bereiden. Door er in een rustige sfeer persoonlijk of gemeenschappelijk over na te denken. Maar meer nog door nederig en vertrouwvol gebed. Probeer daartoe opnieuw aandacht te schenken aan het gebed dat Jezus ons geleerd heeft, het Onze Vader. De inhoud hiervan moet ons hart opwekken en zuiveren. Ik bid dit gebed voor ieder van U en ik vraag U zo goed te zijn dit ook voor mij te doen, voor het welslagen van mijn verblijf in Uw midden. Bij voorbaat dank ik U voor de gastvrijheid die U mij wilt verlenen.

Ik kom naar U als een broeder en vriend.

Moge de Heer U en onze ontmoeting zegenen.