Het ontbreekt niet aan edelmoedige mensen, die, als zij geconfronteerd worden met toestanden, weinig of niet beantwoordend aan de eisen van de rechtvaardigheid, zich in hun ijver gedrongen voelen tot radicale hervormingen en met zulk een onstuimigheid te werk gaan, dat hun optreden veel weg heeft van een revolutie.

Laten zij eraan denken, dat geleidelijke groei een eis is van de natuur, en dat ook de menselijke instellingen slechts geleidelijk en van binnenuit kunnen verbeterd worden. Onze voorganger Pius XII z.g. wijst hierop met de volgende woorden: "Niet van een omverwerping van de orde, maar van een harmonieuze evolutie is heil en rechtvaardigheid te verwachten. Geweld heeft altijd gevoerd tot afbraak, nooit tot opbouw; het heeft de hartstochten opgezweept, nooit tot bedaren gebracht; het heeft haat gezaaid en grote verwoestingen aangericht, nooit de tegenstanders verbroederd; en het heeft mensen en partijen voor de harde noodzaak gesteld om, na smartelijke beproevingen, langzaam alles weer op te bouwen op de ruïnes van de tweedracht" Vgl. Paus Pius XII, Toespraak, Toespraak (13 juni 1943).