Voorop gesteld dient te worden, dat de betrekkingen tussen de politieke gemeenschappen moeten geregeld worden volgens de waarheid. De waarheid echter eist, dat op dit terrein alle rassendiscriminatie wordt uitgebannen, en dat men dus het heilige en rotsvaste princiep aanvaardt van de natuurlijke gelijkwaardigheid van alle politieke gemeenschappen. Iedere politieke gemeenschap heeft daarom het recht op bestaan, op ontwikkeling, op de middelen, die hiervoor nodig zijn. Zij heeft het recht om zelf op de eerste plaats de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het verkrijgen en bereiken van dit alles. Zij heeft insgelijks het recht op haar goede naam en op de verschuldigde eerbied.

De ervaring leert ons, dat er tussen de mensen dikwijls verschillen bestaan, ook grote verschillen, in wetenschap, zedelijk leven, aanleg, en materiële goederen, Maar dit kan voor de meer bevoorrechten nooit een wettige reden zijn om de anderen hoe dan ook aan zich dienstbaar te maken. Integendeel, dit brengt voor hen, voor allen gezamenlijk en voor ieder afzonderlijk, een des te zwaardere verplichting mee, anderen te helpen om zich in onderlinge samenwerking verder te ontwikkelen.

Zo kunnen ook bepaalde volken superieur zijn aan de andere in wetenschap, cultuur, economische ontwikkeling. Deze superioriteit echter wettigt volstrekt niet een onrechtmatige overheersing over andere volken. Zij moeten integendeel des te meer bijdragen tot de gemeenschappelijke vooruitgang van de volken.

Geen enkele mens kan van nature superieur zijn aan de andere mensen, want alle mensen bezitten een- zelfde natuurlijke waardigheid. Gezien hun natuurlijke waardigheid, verschillen bijgevolg ook de politieke gemeenschappen niet van elkaar. leder van deze gemeenschappen immers vormt een lichaam, waarvan de ledematen mensen zijn. Overigens leert de ervaring, hoe gevoelig de volken zijn, en terecht, voor alles, wat, hoe dan ook, hun eer raakt.

De waarheid eist verder, dat bij de vele initiatieven, die door de moderne technische uitvindingen verwezenlijkt zijn en die een wederzijdse kennis van de volken bevorderen en propageren, een rustige objectiviteit in acht genomen wordt. Dit alles sluit niet uit, dat de volken vooral hun goede kwaliteiten naar voren brengen. Maar verwerpelijk zijn methoden van berichtgeving, die, in strijd met de waarheid en de rechtvaardigheid, de goede naam van een bepaald volk aantastend. Vgl. Paus Pius XII, Radiotoespraak, Kerstboodschap 1940 (24 dec 1940)