Wat ons echter opvalt is het contrast tussen deze wonderbare orde in het heelal en de verwarring, die er heerst onder de mensen en de volken, alsof hun onderlinge betrekkingen slechts zouden kunnen berusten op geweld.

Toch heeft de Schepper in het innerlijk van de mens een orde geprent; en deze orde wordt hem door zijn geweten gemanifesteerd en gebiedend opgelegd: "Door hun daden tonen zij, dat de Wet in hun hart geschreven staat, waarbij komt het getuigenis van hun geweten" (Rom. 2, 15). Hoe kan het ook anders? Alle werken Gods weerspiegelen immers Zijn oneindige Wijsheid, en dit des te meer, naarmate ze een hogere graad van volmaaktheid bezitten. Vgl. Ps. 19, 8-11

Bij velen echter heerst de verkeerde opvatting, dat men de betrekkingen tussen de individuen en hun respectieve politieke gemeenschappen kan regelen volgens dezelfde wetten, die gelden voor de irrationele krachten en elementen van het heelal, terwijl toch de wetten, die deze betrekkingen regelen, een heel ander karakter dragen en dáár te vinden zijn, waar de Schepper ze heeft neergeschreven, nl. in de menselijke natuur.

Deze wetten leren de mensen duidelijk,

• vooreerst, hoe hun onderlinge betrekkingen moeten zijn in de samenleving;
• verder, hoe de relaties dienen te zijn tussen de burgers en de overheid in de respectieve politieke gemeenschappen;
• ten derde, welke verhoudingen er moeten bestaan tussen de politieke gemeenschappen onderling;
• tenslotte, hoe de betrekkingen moeten geregeld worden tussen de individuen en de politieke gemeenschappen enerzijds en de gemeenschap van de volken anderzijds, een gemeenschap, waarvan de totstandkoming een dringende eis is van het algemeen belang.