Bovendien is het deze H. Paus wel terdege bekend dat een uiterst noodzakelijk hulpmiddel voor de zichtbare eenheid van de Kerk is ingesteld, namelijk het opperste leergezag, dat onfeilbaar is en door Christus Jezus aan Petrus zelf, de prins der Apostelen, en aan diens opvolgers is geschonken. De H. Leo laat dit duidelijk zien:

"De Heer heeft Petrus met een speciale zorg omringd en Hij heeft in het bijzonder voor het geloof van Petrus gebeden, alsof de volharding van de anderen zekerder zou zijn, indien de geest van hun leider niet zou bezwijken. In Petrus dus wordt de kracht van allen beschermd en de hulp van de goddelijke genade zo geordend, dat de standvastigheid, die door Christus aan Petrus wordt verleend, door Petrus op de apostelen wordt overgedragen". H. Paus Leo I de Grote, Sermones. Serm. 4, 3, PL 54, 151-152 Vgl. H. Paus Leo I de Grote, Sermones. Serm. 83, 2, PL 54, 451

Wat de H. Leo nu zo duidelijk en zo ernstig over de Apostel Petrus zegt, aarzelt hij niet ook op zichzelf toe te passen: Niet uit enigerlei menselijke eerzucht, maar omdat hij er innerlijk ten zeerste van overtuigd was dat hij, net als de prins der apostelen, de Plaatsbekleder van Christus op aarde was, zoals blijkt uit dit gedeelte van de preken, die door hem gehouden zijn:

"Het feest, waarop Wij uit dankbaarheid voor dit goddelijk geschenk de dag vieren van onze priesterwijding, is voor ons geen reden tot trots; want wij erkennen nederig en waarachtig dat Christus de oorzaak is van het goede, dat wij in ons priesterlijk werk doen; wij beroemen ons niet op onszelf, die zonder Hem tot niets in staat zijn, maar op Hem, die het ons mogelijk maakt". H. Paus Leo I de Grote, Sermones. Serm. 5, 4, de natali ipsius, PL 54, 154

In deze woorden is hij er zover van af te menen dat de H. Petrus zich afzijdig houdt van het tegenwoordige bestuur van de Kerk van Christus, dat hij, standvastig vertrouwend op de goddelijke Stichter van de Kerk, toch ook al zijn vertrouwen stelt in de bescherming van de Apostel Petrus, voor wiens erfgenaam en opvolger hij zich houdt en wiens gezag hij bekleedt Vgl. H. Paus Leo I de Grote, Sermones. 3, 4, de nat. ipsius: PL 54, 147 Zo schrijft hij de resultaten van zijn universeel ambt eerder toe aan de verdiensten van de Apostel Petrus dan aan zijn persoonlijke ijver. Ook dit laat hij duidelijk zijn:

"Indien wij iets goeds verrichten of een juist oordeel vormen, indien wij in ons dagelijks gebed iets van de barmhartigheid van God ontvangen, is dit te danken aan het werk en de verdiensten van hem [Petrus], op wiens zetel zijn invloed voortleeft en zijn gezag geldt". H. Paus Leo I de Grote, Sermones. Serm. 3, 3, de nat. Ipsius, PL 54, 146 Vgl. H. Paus Leo I de Grote, Sermones. Serm. 83, 3, in nat. S. Petris Apost. PL 54, 432

Men moet niet menen dat deze leer van de H. Leo nergens anders gehoord wordt. Want uit de overtuiging van zijn Voorgangers, de H. Innocentius I H. Paus Innocentius I, Epistula. Ep. 30 ad Concil. Milev. PL 20, 590 en van de H. Bonifatius I H. Paus Bonifatius I, Aan Bisschop Rufus van Thessalien - over de voorrang van de Romeinse Stoel, Retro Maioribus (11 mrt 422). Ep. 13, ad Rufum episc. Thessaliae, 11 mart. 422, en volledig in overeenstemming met die plaatsen van het Evangelie, die hij meer dan eens verklaard heeft Vgl. Mt. 16, 17-18 Vgl. Lc. 22, 31-32 Vgl. Joh. 21, 15-17 , houdt hij voor zeker dat zijn Opperherderschap hem door Christus is geschonken. Want hij zegt: "De zorg, die wij moeten hebben voor alle Kerken, komt op de voornaamste plaats voort uit een goddelijke instelling" H. Paus Leo I de Grote, Brieven, Epistulae. Ep. 14, 1 ad Anastasium, episc. Thessal. PL 54, 668