H. Paus Paulus VI - 8 december 1975
Tenslotte zal wie geƫvangeliseerd is, op zijn beurt gaan evangeliseren. Hier ligt de proef op de som, de toetsteen van waarachtige evangelisatie: het is ondenkbaar dat iemand het Woord heeft aanvaard en zich overgegeven heeft aan het Rijk van God zonder iemand te worden die op zijn beurt getuigenis geeft en verkondigt!
Aan het eind van deze overwegingen over de betekenis van de evangelisatie moet nog een laatste opmerking worden gemaakt, die wij verhelderend vinden voor de bezinning die nog volgt. De evangelisatie - zo hebben wij gezegd - is een complex proces dat verschillende elementen bevat: vernieuwing van de mensheid, getuigenis, expliciete verkondiging, adhesie van het hart, toetreden tot de gemeenschap, het ontvangen van tekenen, initiatieven van apostolaat.
Deze elementen kunnen met elkaar in strijd lijken, ja zelfs elkaar uit lijken te sluiten. Maar in werkelijkheid vullen zij elkaar aan en verrijken zij elkaar. Het is nodig elk van die elementen te bezien in samenhang met de andere. De verdienste van de recent gehouden synode is juist dat zij ons uitgenodigd heeft die elementen bijeen te houden, veeleer dan ze tegen elkaar uit te spelen, om zo tot een volledig begrip te komen van de evangelisatieactiviteit van de Kerk.
Het is deze omvattende visie die wij nu uiteen willen zetten door de inhoud van de evangelisatie en de middelen tot evangeliseren nader te onderzoeken, en door nauwkeuriger aan te geven tot wie zich de verkondiging van het evangelie richt en wie met die taak vandaag de dag belast is.