H. Paus Paulus VI - 8 december 1975
Evangeliseren betekent voor de Kerk: de Blijde Boodschap dragen naar alle lagen van de mensheid en door de inwerking daarvan de mensheid zelf van binnenuit omvormen en vernieuwen: "Zie, Ik maak alles nieuw." (Openb. 21, 5)(2 Kor. 5, 17)(Gal. 6, 15). Maar er komt geen nieuwe mensheid als er niet eerst nieuwe mensen zijn, nieuw door het doopsel Vgl. Rom. 6, 4 en door een leven volgens het Evangelie Vgl. Ef. 4, 23-24 Vgl. Kol. 3, 9-10 . Het doel van de evangelisatie is nu juist deze innerlijke verandering. Als het in één zin zou moeten worden uitgedrukt dan zou men het best kunnen zeggen dat de Kerk evangeliseert wanneer zij op grond van de goddelijke kracht van de Boodschap die zij verkondigt Vgl. Rom. 1, 16 Vgl. 1 Kor. 1, 18 Vgl. 1 Kor. 2, 4 , het persoonlijke geweten van de mensen tracht te bekeren, en tegelijk daarmee het collectieve geweten, de activiteiten waar ze in betrokken zijn, hun leven en hun concrete levensomstandigheden.
Men zou dat alles ook zo kunnen zeggen: het is nodig - niet voor de sier, alsof het om een oppervlakkige vernislaag zou gaan, maar op een vitale manier, die diep gaat en tot in de wortels reikt - de cultuur en de culturen van de mens te evangeliseren. De termen "cultuur" en "culturen" daarbij nemend in de rijke en brede zin die deze hebben in de Constitutie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Gaudium et Spes
Over de Kerk in de wereld van deze tijd
(7 december 1965) Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 53, waarbij steeds uitgegaan wordt van de menselijke persoon en ook steeds wordt teruggekeerd naar de betrekkingen die de personen hebben met elkaar en met God.
Het Evangelie en daarmee ook de evangelisatie laten zich niet vereenzelvigen met de cultuur, en zijn onafhankelijk ten opzichte van alle culturen. Toch wordt het Rijk van God dat het Evangelie verkondigt, geleefd door mensen die ten diepste met een cultuur verbonden zijn, en de opbouw van het Rijk van God kan er niet omheen zich te bedienen van elementen van de cultuur en van de verschillende menselijke culturen. Onafhankelijk ten opzichte van de culturen, zijn het Evangelie en de evangelisatie er niet noodzakelijk onverenigbaar mee, maar integendeel juist in staat alle culturen te doordringen, zonder de een of ander onderdanig te worden.
Ongetwijfeld vormt juist de breuk tussen Evangelie en cultuur het drama van onze tijd, zoals dat ook in andere tijden het geval was. Het is daarom nodig met alle kracht te werken aan een ruimhartige evangelisatie van de cultuur, beter gezegd: van de culturen. Deze moeten uit de ontmoeting met de Blijde Boodschap herboren worden. Maar deze ontmoeting komt niet tot stand als de Blijde Boodschap niet wordt verkondigd.
