H. Paus Paulus VI - 8 december 1975
Men zou dat alles ook zo kunnen zeggen: het is nodig - niet voor de sier, alsof het om een oppervlakkige vernislaag zou gaan, maar op een vitale manier, die diep gaat en tot in de wortels reikt - de cultuur en de culturen van de mens te evangeliseren. De termen "cultuur" en "culturen" daarbij nemend in de rijke en brede zin die deze hebben in de Constitutie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Gaudium et Spes
Over de Kerk in de wereld van deze tijd
(7 december 1965) Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 53, waarbij steeds uitgegaan wordt van de menselijke persoon en ook steeds wordt teruggekeerd naar de betrekkingen die de personen hebben met elkaar en met God.
Het Evangelie en daarmee ook de evangelisatie laten zich niet vereenzelvigen met de cultuur, en zijn onafhankelijk ten opzichte van alle culturen. Toch wordt het Rijk van God dat het Evangelie verkondigt, geleefd door mensen die ten diepste met een cultuur verbonden zijn, en de opbouw van het Rijk van God kan er niet omheen zich te bedienen van elementen van de cultuur en van de verschillende menselijke culturen. Onafhankelijk ten opzichte van de culturen, zijn het Evangelie en de evangelisatie er niet noodzakelijk onverenigbaar mee, maar integendeel juist in staat alle culturen te doordringen, zonder de een of ander onderdanig te worden.
Ongetwijfeld vormt juist de breuk tussen Evangelie en cultuur het drama van onze tijd, zoals dat ook in andere tijden het geval was. Het is daarom nodig met alle kracht te werken aan een ruimhartige evangelisatie van de cultuur, beter gezegd: van de culturen. Deze moeten uit de ontmoeting met de Blijde Boodschap herboren worden. Maar deze ontmoeting komt niet tot stand als de Blijde Boodschap niet wordt verkondigd.
