Wat de mogelijkheid betreft van een pastoraal naar deze personen toe, dient er een onderscheid te worden gemaakt tussen hen die een persoonlijke, soms moeilijke keuze hebben gemaakt en deze met fijngevoeligheid beleven om anderen geen aanstoot te geven, en een houding van een dikwijls agressief promoten en actieve publiciteit. Veel bisschoppenconferenties onderstrepen dat er geen betreffende pastorale programma’s bestaan, daar het verschijnsel betrekkelijk recent is. Andere geven een zeker onbehagen toe ten opzichte van de uitdaging barmhartige opname van deze mensen en bevestiging van het morele onderricht van de Kerk met elkaar te verbinden met een geëigende pastorale zorg die alle dimensies van de persoon insluit. Van enkele kanten wordt de aanbeveling gedaan de identiteit van de persoon niet te laten samenvallen met uitdrukkingen als “gay”, “lesbisch” of “homoseksueel”.

In veel antwoorden en opmerkingen wordt gevraagd om een theologische beoordeling die de dialoog aangaat met de menswetenschappen om een meer gedifferentieerde visie te ontwikkelen op het verschijnsel homoseksualiteit. Het ontbreekt niet aan verzoeken om ook door middel van specifieke organen, zoals bij voorbeeld de Pauselijke Academies voor Wetenschappen en voor het Leven, de antropologische en theologische betekenis van de menselijke seksualiteit en het verschil tussen man en vrouw uit te diepen om weerstand te bieden aan de genderideologie.

De grote uitdaging zal de ontwikkeling zijn van een pastoraal die erin slaagt het juiste evenwicht te bewaren tussen barmhartige opname van de personen en een geleidelijke begeleiding naar een authentieke menselijke en christelijke rijpheid. Enkele bisschoppenconferenties verwijzen in dit verband naar bepaalde organisaties als geslaagde modellen van een dergelijke pastoraal.

Er doet zich met steeds meer urgentie de uitdaging voor van de seksuele opvoeding in de gezinnen en onderwijsinstituten, in het bijzonder in de landen waar de staat ertoe neigt op school een eenzijdige en ideologische visie op de identiteit van het geslacht voor te houden. In de scholen en de parochiegemeenschappen zou men vormingsprogramma’s in gang moeten zetten om de jongeren een adequate visie op een affectieve en christelijke rijpheid voor te houden, waarbij men dan ook het verschijnsel homoseksualiteit kan behandelen. Tegelijkertijd laten de opmerkingen zien dat er nog geen overeenstemming bestaat in het kerkelijk leven betreffende de concrete manieren van opname van de personen die in dergelijke verbintenissen leven. De eerste stap in een langzaam proces zou die van informatie en het vaststellen van criteria van onderscheiding kunnen zijn, niet alleen op het niveau van bedienaren en werkers in de pastoraal, maar ook op het niveau van kerkelijke groepen of bewegingen.