Alle bisschoppenconferenties hebben zich uitgesproken tegen een “herdefinitie” van het huwelijk tussen man en vrouw door middel van de invoering van een wetgeving die de verbintenis tussen twee personen van hetzelfde geslacht toestaat. Er zijn uitgebreide getuigenissen van de kant van de bisschoppenconferenties aangaande het zoeken naar een evenwicht tussen het onderricht van de Kerk over het gezin en een respectvolle en niet oordelende houding ten opzichte van mensen die in deze verbintenissen leven. Men heeft in het geheel de indruk dat de extreme reacties van zowel toegeeflijkheid als intransigentie de ontwikkeling van een doeltreffende pastoraal, die trouw is aan het leergezag en barmhartig ten opzichte van betreffende personen, niet heeft vergemakkelijkt.

Een factor die zeker vragen stelt aan het pastorale handelen van de Kerk en het zoeken naar een evenwichtige houding ten opzichte van deze werkelijkheid complex maakt, is het bevorderen van de genderideologie, die in enkele streken ertoe neigt ook het primaire educatieve terrein te beïnvloeden door een mentaliteit te verspreiden die achter het idee van het verwijderen van de homofobie in werkelijkheid een omverwerping van de seksuele identiteit voorstelt.

Omtrent de verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht leveren veel bisschoppenconferenties verschillende informatie. In de landen waar een wetgeving van burgerlijke verbintenissen bestaat, drukken veel gelovigen zich uit ten gunste van een respectvolle en niet oordelende houding ten opzichte van deze personen en van een pastoraal die tracht hen op te nemen. Dat betekent echter niet dat de gelovigen voor een gelijkstelling tussen een heteroseksueel huwelijk en burgerlijke verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht zijn. Enkele antwoorden en opmerkingen brengen de bezorgdheid tot uitdrukking dat het opnemen in het kerkelijk leven van personen die in deze verbintenissen leven, zou kunnen worden opgevat als een erkenning van hun verbintenis.