• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x

Het gezin wordt in het volk van God erkend als een goed van onschatbare waarde, de natuurlijke omgeving van de groei van het leven, een school van menselijkheid, liefde en hoop voor de maatschappij. Het blijft een bevoorrechte ruimte waarbinnen Christus het mysterie en de roeping van de mens openbaart. Behalve dat dit oorspronkelijk gegeven door allen wordt gedeeld, stelt het merendeel van de antwoorden dat het gezin deze bevoorrechte plaats kan zijn, en geeft hiermee te verstaan, en constateert dit soms uitdrukkelijk, dat er een zorgwekkende afstand bestaat tussen het gezin in de vormen waarin het tegenwoordig bekend is, en het onderricht van de Kerk in dezen. Het gezin maakt objectief een heel moeilijk ogenblik door, met realiteiten, geschiedenissen en lijden die vragen om medeleven en begrip. Dit laatste maakt het de Kerk mogelijk de gezinnen, zoals ze zijn, te begeleiden in de werkelijkheid en van hieruit het Evangelie van het gezin te verkondigen overeenkomstig hun specifieke noden.

Men erkent in de antwoorden hoe gedurende vele eeuwen het gezin een belangrijke rol heeft gespeeld binnen de maatschappij: het is immers de eerste plaats waar de persoon in de maatschappij en voor de maatschappij wordt gevormd. Als het wordt erkend als de natuurlijke plaats voor de ontwikkeling van de persoon, dan het daarom ook het fundament van iedere maatschappij en staat. Kort gezegd, het wordt gedefinieerd als de “eerste menselijke maatschappij”. Het gezin is de plaats waar vanaf de eerste levensjaren waarden worden doorgegeven en kunnen worden geleerd als broederschap, loyaliteit, liefde voor de waarheid en het werk, respect en solidariteit tussen de generaties, evenals de kunst van het communiceren en de vreugde. Het is de bevoorrechte ruimte om de waardigheid en de rechten van man en vrouw te beleven en te bevorderen. Het op een huwelijk gebaseerd gezin vertegenwoordigt de omgeving voor de integrale vorming van de toekomstige burgers van een land.

Een van de grote uitdagingen voor een hedendaags gezin bestaat in de poging het te privatiseren. Er bestaat het risico te vergeten dat het gezin “de fundamentele cel van de maatschappij” is, “de plaats waar men leert samenleven in verschil en anderen toe te behoren)". Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 66 Men dient een open visie op het gezin als bron van maatschappelijk kapitaal, dat wil zeggen van deugden die essentieel zijn voor het gemeenschappelijk leven, voor te houden. In het gezin leert men wat gemeenschappelijk welzijn is, omdat men daar het goede van het samen leven kan ervaren. Zonder gezin kan de mens niet loskomen uit zijn individualisme, aangezien men daar alleen de kracht van de liefde leert om het leven te dragen en “zonder betrouwbare liefde zou niets de mensen werkelijk verenigd kunnen houden. De eenheid onder hen zou alleen maar denkbaar zijn als een eenheid die gebaseerd is op nut, op een samenstel van belangen, op angst, maar niet op de goedheid van het samen leven, niet op de vreugde die de eenvoudige aanwezigheid van de ander kan opwekken”. Paus Franciscus, Encycliek, Licht van het geloof, Lumen Fidei (29 juni 2013), 51

Het zal noodzakelijk zijn na te denken over wat het tegenwoordig betekent een pastoraal te bevorderen die in staat is de deelname van het gezin aan de maatschappij te bevorderen. De gezinnen zijn niet alleen een object van bescherming door de staat, maar zij moeten hun rol weer krijgen als maatschappelijke subjecten. In deze context verschijnen zeer veel uitdagingen voor de gezinnen: de verhouding tussen het gezin en de wereld van de arbeid, tussen het gezin en de opvoeding, tussen het gezin en de gezondheidszorg; het vermogen om de generaties met elkaar te verenigen, zodat jongeren en ouderen niet in de steek worden laten; de ontwikkeling van een gezinsrecht dat rekening houdt met de specifieke relaties ervan; het bevorderen van rechtvaardige wetten, zoals die welke de verdediging van het menselijk lichaam vanaf de conceptie ervan garanderen, en die welke het maatschappelijk nut van een authentiek huwelijk tussen man en vrouw bevorderen.
Een zeker aantal antwoorden legt het accent op het beeld van de Drie-eenheid die in het gezin wordt weerspiegeld. De ervaring van de wederzijdse liefde tussen echtgenoten helpt het trinitaire leven als liefde te begrijpen: door de in het gezin beleefde gemeenschap kunnen de kinderen een glimp opvangen van het beeld van de Drie-eenheid. Recent heeft de Heilige Vader Franciscus in zijn catecheses over de Sacramenten eraan herinnerd dat, “wanneer een man en een vrouw het Sacrament van het huwelijk vieren, God zich als het ware in hen ‘spiegelt’, in hen zijn eigen trekken en het onuitwisbaar merkteken van zijn liefde prent. Het huwelijk is de icoon van de liefde van God voor ons. Ook God is immers gemeenschap: de drie Personen van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest leven van eeuwigheid af en tot in alle eeuwigheid in volmaakte eenheid. En dit is nu juist het mysterie van het huwelijk: God maakt van de twee echtgenoten één bestaan”. Paus Franciscus, Audiëntie, Het wezen van het huwelijk (2 apr 2014), 1
Bijna voortdurend wordt door de antwoorden het belang onderstreept van het gezin van Nazareth als model en voorbeeld voor het christelijk gezin. Het mysterie van de menswording van het Woord in de schoot van een gezin openbaart ons hoe dit een bevoorrechte plaats is voor de openbaring van God aan de mens. Men herkent inderdaad hoe juist het gezin de gewone en dagelijkse plaats is van de ontmoeting met Christus. Het Christenvolk kijkt naar de familie van Nazareth als een voorbeeld van relatie en liefde, als referentiepunt voor iedere familiale realiteit en als troost in ellende. De Kerk wendt zich tot de familie van Nazareth om de gezinnen in hun concrete realiteit van vreugde, hoop en verdriet daaraan toe te vertrouwen.
Door de binnengekomen antwoorden wordt het belang benadrukt van de liefde die wordt beleefd in het gezin, gedefinieerd als een “daadwerkelijk teken van het bestaan van de liefde van God”, “heiligdom van liefde en leven”. De eerste ervaring van liefde en relatie vindt plaats in het gezin: men onderstreept de noodzaak dat ieder kind leeft in de warmte en de beschermende zorg van de ouders, in een huis waar de vrede woont. Kinderen moeten kunnen gewaarworden dat Jezus met hen is en dat zij nooit alleen zijn. Eenzaamheid van kinderen ten gevolge van het verslappen van de familiebanden is in het bijzonder in enkele streken aanwezig. Ook verbeteringen moeten erop gericht zijn dat kinderen kunnen opgroeien in een gezinsmilieu waar de liefde wordt beleefd en de ouders hun roeping om medewerkers van God te zijn in de ontwikkeling van de familie van de mensheid verwezenlijken.
Nadrukkelijk wordt de vormende waarde van de in het gezin beleefde liefde niet alleen voor de kinderen, maar voor alle leden ervan onderstreept. Het gezin wordt zo gedefinieerd als “school van de liefde”, “school van gemeenschap”, een “sportschool van relaties”, de bevoorrechte plaats waar men leert belangrijke relaties aan te knopen die de ontwikkeling van de persoon tot het vermogen van zelfgave helpen. Enkele antwoorden onderstrepen hoe de kennis van het mysterie en de roeping van de menselijke persoon verband houdt met het herkennen en aanvaarden binnen de familie van de verschillende gaven en vermogens van ieder. Hier komt het idee naar voren van het gezin als “eerste school van het mens zijn”: hierin wordt het gezien als onvervangbaar.
De rol van de ouders, de eerste opvoeders in het geloof, wordt als essentieel en van vitaal belang beschouwd. Niet zelden wordt het accent gelegd op het getuigenis van hun trouw en in het bijzonder op de schoonheid van hun verschil; soms wordt er eenvoudigweg gewezen op het belang van de verschillende rollen van vader en moeder. In andere gevallen onderstreept men het positieve karakter van de vrijheid, de gelijkheid tussen de echtgenoten en hun wederkerigheid, evenals de noodzaak van de betrokkenheid van beide ouders zowel bij de opvoeding van de kinderen als bij het huishoudelijk werk, zoals in enkele antwoorden wordt gesteld, vooral in die uit Europa.
Met betrekking tot het verschil wordt soms ook nog de rijkdom onderstreept van het verschil tussen de generaties dat men kan ervaren in het gezin, waarbinnen beslissende momenten worden beleefd zoals geboorte en dood, succes en tegenslag, bereikte doeleinden en teleurstellingen. Door deze en andere gebeurtenissen wordt het gezin de plaats waar kinderen opgroeien met respect voor het leven, met een vorming van hun persoonlijkheid door iedere fase van het bestaan door te maken.

Document

Naam: INSTRUMENTUM LABORIS T.B.V. DE 3E BIJZONDERE BISSCHOPPENSYNODE
De pastorale uitdagingen betreffende het gezin in het kader van de evangelisatie
Soort: Bisschoppensynodes
Datum: 24 juni 2014
Copyrights: © 2014, Libreria Editrice Vaticana
Werkvertaling (vanuit het Italiaans): drs. H.M.G. Kretzers
Bewerkt: 7 november 2019

Opties

Internetadres
Print deze pagina
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2024, Stg. InterKerk, Schiedam, test