Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ik zou nu willen verwijzen naar twee perioden van het gezinsleven: de kindertijd en de oude dag. Kinderen en bejaarden vormen de twee polen van het leven en ze zijn ook het meest kwetsbaar en dikwijls het meest vergeten. Wanneer ik de biecht hoor van een jonge gehuwde man of vrouw en tijdens de belijdenis is er iets dat verwijst naar zoon of dochter, vraag ik: hoeveel kinderen hebt u? Ze geven antwoord. En dan verwachten ze allicht een andere vraag. Maar als tweede vraag stel ik altijd deze: zeg eens mijnheer of mevrouw, speelt u met uw kinderen? – Wat zegt u Vader? – Verliest u tijd met uw kinderen? Speelt u met uw kinderen? – Natuurlijk niet, weet u, wanneer ik ’s morgens het huis verlaat – zegt me de man – slapen ze nog en wanneer ik terugkeer zijn ze al in bed. Ook de onbaatzuchtigheid, de onbaatzuchtigheid van de vader en van de moeder voor de kinderen, is zo belangrijk. “Tijd verliezen” met de kinderen; spelen met de kinderen. Een samenleving die de kinderen verwaarloost en de bejaarden uitsluit, snijdt haar eigen wortels af en verduistert haar toekomst. En u maakt een evaluatie van wat onze cultuur van vandaag doet, niet? Bij deze. Telkens wanneer een kind verwaarloosd wordt en een bejaarde uitgesloten, wordt niet slechts een onrecht gepleegd, maar men bezegelt ook het bankroet van die samenleving. Zorg dragen voor de kleinen en voor de bejaarden is een keuze voor beschaving. Het gaat ook om de toekomst. Want de kleinen, de kinderen, de jongeren zullen de samenleving vooruit helpen met hun kracht, met hun jeugd en de oudere zullen ze vooruit helpen met hun wijsheid, hun herinnering die ze aan ons allen moeten doorgeven.

En het verheugt me, dat de Pauselijke Raad voor het Gezin een nieuwe icoon van het gezin heeft bedacht die het gebeuren voorstelt van de Opdracht van Jezus in de tempel, met Maria en Jozef die het Kind volgens het voorschrift van de Wet opdragen en de twee bejaarden Simeon en Hanna die, bewogen door de Geest, Hem onthalen als de Verlosser. De titel van de icoon is betekenisvol: “Barmhartig is Hij van geslacht tot geslacht”. De Kerk die zorg draagt voor kinderen en bejaarden wordt moeder van de generaties gelovigen en, tegelijkertijd, dient ze de menselijke samenleving omdat een geest van liefde, van vertrouwelijkheid en van solidariteit allen helpt het vaderschap en het moederschap van God te herontdekken. Ik houd van dit stukje Evangelie wanneer ik lees dat de jongeren, Jozef en Maria, ook het Kind, alles doen volgens het voorschrift van de Wet. De Heilige Lucas zegt het viermaal: volgens het voorschrift van de Wet. Ze gehoorzamen de Wet, die jongeren! En de twee bejaarden laten zich horen! Simeon vindt op dat ogenblik een eigen liturgie uit en looft, de lofprijzingen aan God. Het oude vrouwtje gaat weg en maakt praatjes. Ze verkondigt met haar praatjes: “Ziet Hem!”. Wat zijn ze vrij! En driemaal wordt van de bejaarden gezegd dat ze geleid zijn door de Heilige Geest. De jongeren door de Wet en deze door de Heilige Geest. Kijken naar de bejaarden die deze geest in zich hebben, hen beluisteren!