Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Spontaan komt de vraag in ons op: Kunnen de mannen en vrouwen van deze wereld ooit volledig beantwoorden aan het verlangen naar broederschap die door God de Vader in hen is gelegd? Zullen zij ooit door alleen hun eigen kracht verschillen, egoïsme en haat kunnen overwinnen, en de legitieme verschillen die typerend zijn voor broeders en zusters kunnen accepteren?

Door Zijn woorden te parafraseren kunnen we het antwoord van de Heer Jezus samenvatten: “Want één is uw Vader, die God is, en u bent allemaal broeders”. Vgl. Mt. 23, 8-9 De basis van broederschap ligt in het vaderschap van God. We hebben het hier niet over een algemeen vaderschap, onduidelijk en zonder historisch effect, maar over de specifieke en buitengewone concrete persoonlijke liefde van God voor elke man en vrouw. Vgl. Mt. 6, 25-30 Het is dus een vaderschap dat op effectieve wijze broederschap voortbrengt, want de liefde van God wordt, eenmaal aangenomen, het meest formidabele middel om onze levens en relaties met anderen te transformeren, en stelt ons open voor solidariteit en werkelijk delen.

Menselijke broederschap wordt op bijzondere wijze voortgebracht in en door Jezus Christus, door Zijn dood en verrijzenis. Het Kruis is de uiteindelijke fundamentele basis van die broederschap die menselijke wezens zelf niet kunnen voortbrengen. Jezus Christus, die de menselijke aard aannam om die te verlossen, en de Vader liefhad tot op het Kruis Vgl. Fil. 2, 8 , heeft ons door Zijn verrijzenis tot een nieuwe mensheid gemaakt, in volledige gemeenschap met de wil van God, met Zijn plan, die de volledige verwerkelijking van onze roeping tot broederschap omvat.

Vanaf het begin neemt Jezus het plan van de Vader op zich en erkent het primaatschap ervan over alles. Maar Christus wordt, met Zijn overgave aan de dood uit liefde voor de Vader, het uiteindelijke en nieuwe grondbeginsel van ons allen; wij zijn geroepen om onszelf in Hem te beschouwen als broeders, voor zover we kinderen van dezelfde Vader zijn. Hij is zelf het Verbond; in Zijn persoon zijn wij verzoend met God en met elkaar als broeders en zusters. Jezus’ dood aan het Kruis maakt ook een einde aan de scheiding tussen volkeren, tussen het volk van het Verbond en het volk van de heidenen, die tot dat moment zonder hoop waren, omdat zij geen onderdeel waren van de overeenkomsten van de Belofte. Zoals we lezen in de Brief aan de Efeziërs is Jezus Christus degene die alle mensen in zichzelf verzoend. Hij is vrede, want Hij heeft uit de twee volkeren één gemaakt en de scheidingsmuur afgebroken die hen verdeelde, dat wil zeggen, de vijandschap tussen hen. In zichzelf schiep Hij één volk, één nieuwe mens, één nieuwe mensheid. Vgl. Ef. 2, 14-16

Iedereen die het leven van Christus erkent en in Hem leven, erkent God als Vader en geeft zichzelf volledig aan Hem en heeft Hem lief boven alles. De verzoende persoon ziet God als de Vader van allen en is, als gevolg daarvan, geroepen een broederlijk leven te lijden dat open staat naar allen. In Christus is de ander welkom en geliefd als een zoon of dochter van God, als een broeder of zuster, niet als een vreemde, en nog minder als een rivaal of zelfs een vijand. In het gezin van God, waarin we allen zoons en dochters van dezelfde Vader zijn en omdat zij, zonen in de Zoon, zijn geënt op Christus, zijn er geen “wegwerplevens”. Alle mannen en vrouwen genieten een gelijke en onschendbare waardigheid. Allen zijn geliefd door God. Allen zijn verlost door het bloed van Christus die aan het kruis stierf en verrees voor allen. Daarom kan niemand onverschillig staan tegenover het lot van onze broeders en zusters.