De kern van ons betoog is nu, dat wij zulk een hogepriester hebben. Gezeten ter rechterzijde van de troon der majesteit in de hemel,

bedient Hij het waarachtige heiligdom, de tent die is opgeslagen door de Heer en niet door een mens.

Iedere hogepriester heeft tot taak gaven en offers op te dragen; daarom moet ook Deze iets hebben om te offeren.

Verbleef Hij op aarde, dan was Hij niet eens priester, daar er al priesters aanwezig zijn, die de door de wet voorgeschreven gaven offeren,

hoewel dezen dienst verrichten in een heiligdom dat slechts een kopie en een schaduw is van de hemelse werkelijkheid. Toen Mozes de tent ging vervaardigen, werd hem dan ook van Godswege gezegd: Zorg dat gij alles maakt volgens het model dat u op de berg is getoond.

In feite echter is de bediening die Jezus is ten deel gevallen, veel verhevener, evenals het verbond waarvan Hij de middelaar is en de beloften waarop het berust.

Was dat eerste verbond zonder fout geweest, dan had men niet omgezien naar een tweede.

Maar God laakt hun fouten met deze woorden: Er komen dagen, zegt de Heer, dat Ik met het huis van Israël en het huis van Juda een nieuw verbond zal sluiten.

Het zal anders zijn dan het verbond dat Ik met hun vaderen sloot, toen Ik hen bij de hand vatte om ze uit Egypte te leiden, want zij hebben zich niet aan mijn verbond gehouden en Ik heb Mij niet meer om hen bekommerd, zegt de Heer.

En zo zal het verbond zijn dat Ik met het huis van Israël zal sluiten, zegt de Heer: Mijn wetten prent Ik in hun geest en Ik grif ze in hun hart: Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn.

Dan zal niemand meer zijn medeburger onderrichten noch zeggen tot zijn broeder: Ken uw Heer. Allen zullen ze Mij kennen, van de kleinste tot de grootste.

Want Ik zal hun ongerechtigheden vergeven en hun zonden niet langer gedenken.

Door te spreken van een nieuw verbond heeft Hij het eerste voor verouderd verklaard, en alles wat oud en bejaard wordt, staat op het punt te verdwijnen.