Want elke hogepriester wordt genomen uit de mensen en aangesteld voor de mensen, om hen te vertegenwoordigen bij God en om gaven en offers op te dragen voor de zonden.

Hij is in staat onwetenden en dwalenden geduldig te verdragen, daar hij ook zelf aan zwakheid onderhevig is;

daarom moet hij, als hij offers voor de zonden opdraagt, evengoed aan zijn eigen zonden denken als aan die van het hele volk.

En niemand kan zich die waardigheid aanmatigen, men moet evenals Aäron door God geroepen worden.

Ook Christus heeft zichzelf niet de eer van het hogepriesterschap toegekend; dat heeft God gedaan, die Hem zei: Gij zijt mijn zoon, Ik heb U heden verwekt.

En elders zegt Hij: Gij zijt priester voor eeuwig, op de wijze van Melchisedek.

In de dagen van zijn sterfelijk leven heeft Hij onder luid geroep en geween gebeden en smekingen opgedragen aan God die Hem uit de dood kon redden. Om zijn vroomheid is Hij verhoord:

hoewel Hij Gods Zoon was, heeft Hij in de school van het lijden gehoorzaamheid geleerd;

en toen Hij het einde had bereikt, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen oorzaak geworden van eeuwige heil,

door God uitgeroepen tot hogepriester op de wijze van Melchisedek.

Over dit onderwerp hebben wij veel te zeggen, dat moeilijk uit te leggen is, nu gij zo traag van begrip geworden zijt.

Na zoveel tijd hadt gij reeds leermeesters moeten zijn, terwijl gij in werkelijkheid weer iemand nodig hebt om u te onderrichten in de eerste beginselen van de leer die God heeft geopenbaard. Het is zover gekomen dat gij melk nodig hebt in plaats van vaste spijs.

Wie van melk leeft is een zuigeling; die heeft nog geen weet van de rechte leer.

Maar volwassenen gebruiken vast voedsel, hun zinnen zijn door ervaring en oefening gescherpt om onderscheid te maken tussen goed en kwaad.