Weest mijn navolgers, zoals ik het ben van Christus.

Ik moet u prijzen dat gij bij alles aan mij blijft denken en u houdt aan de overleveringen die ik u heb doorgegeven.

Maar gij dient dit te bedenken. Christus is het hoofd van iedere man, de man is het hoofd van de vrouw, en God is weer het hoofd van Christus.

Iedere man die onder het bidden of profeteren het hoofd gedekt houdt, doet zijn hoofd schande aan.

Iedere vrouw daarentegen brengt schande over haar hoofd, wanneer zij blootshoofds bidt of profeteert; ik vind dat even erg als wanneer haar hoofd kaalgeschoren was.

Als een vrouw geen sluier hoeft te dragen, kan ze net zo goed haar haar laten afknippen. Maar als het voor haar een schande is kaalgeknipt of geschoren te zijn, dan moet ze ook een sluier dragen.

Een man hoeft zijn hoofd niet te bedekken, want hij is Gods evenbeeld en een afstraling van zijn heerlijkheid, terwijl de vrouw weer de glorie is van haar man.

De man is niet genomen uit de vrouw, maar de vrouw uit de man,

en de man is niet geschapen om de vrouw, maar de vrouw om de man.

Daarom moet de vrouw een sluier op het hoofd dragen ter wille van de engelen.

Overigens geldt voor de Heer, dat noch de vrouw iets is zonder de man, noch de man zonder de vrouw:

zoals de vrouw uit de man is, zo is de man door de vrouw, en alles is uit God.

Oordeelt zelf: is het passend dat een vrouw met ongedekt hoofd tot God bidt?

Leert de natuur zelf u niet, dat het voor een man een oneer is het haar lang te dragen,

terwijl dit voor de vrouw juist een sieraad is? Want het haar is de vrouw gegeven bij wijze van omhulling.

En als iemand meent dit te moeten betwisten: wij kennen zulk een gewoonte niet en de gemeenten Gods evenmin.

Nu ik bezig ben voorschriften te geven, moet ik er tevens mijn afkeuring over uitspreken, dat gij uw bijeenkomsten houdt op een wijze die u meer kwaad dan goed doet.

Om te beginnen hoor ik dat zich op de samenkomsten van uw gemeente partijschappen manifesteren en ik ben geneigd het te geloven:

onenigheden zijn nu eenmaal onvermijdelijk, als moet blijken wie van uw leden betrouwbaar zijn.

Zoals gij nu samenkomt, kan er geen sprake zijn van ‘de maaltijd des Heren’,

Want ieder nuttigt bij het eten zijn eigen maaltijd, met het gevolg dat sommigen honger lijden en anderen dronken zijn.

Gij hebt toch huizen om te eten en te drinken? Of minacht gij de gemeente Gods en wilt gij hen die niets hebben beschaamd maken? Wat moet ik hierop zeggen? Kan ik u prijzen? Op dit punt zeker niet.

Zelf heb ik immers van de Heer de overlevering ontvangen die ik u op mijn beurt heb doorgegeven, dat de Heer Jezus in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, brood nam,

en na gedankt te hebben, het brak en zeide: “Dit is mijn lichaam voor u. Doet dit tot mijn gedachtenis.”

Zo ook na de maaltijd de beker, met de woorden: “Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed. Doet dit, elke keer dat gij hem drinkt, tot mijn gedachtenis.”

Telkens als gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt.

Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker van de Heer drinkt, bezondigt zich aan het lichaam en bloed des Heren.

Wij moeten onszelf onderzoeken, voor we van het brood eten en uit de beker drinken.

Wie eet en drinkt zonder het lichaam te onderkennen, eet en drinkt zijn eigen vonnis.

Daarom zijn er onder u zo velen ziek en zwak en zijn er een aantal gestorven.

Als wij onszelf beoordelen, zouden wij niet onder dit oordeel vallen.

Maar als het oordeel van de Heer ons tuchtigt, is het uiteindelijk om ons niet met de wereld te hoeven veroordelen.

Daarom, broeders, wanneer gij samenkomt voor de maaltijd, wacht op elkaar.

Als iemand honger heeft, laat hij thuis eten; anders strekt uw bijeenkomst tot uw veroordeling. Het overige zal ik regelen wanneer ik kom.