Nu kom ik aan de punten waarover gij geschreven hebt. “Het is goed voor een man geen omgang te hebben met een vrouw.”

Ja, maar met het oog op de vele gevallen van ontucht is het beter, dat iedere man zijn eigen vrouw heeft en iedere vrouw haar eigen man.

Man en vrouw moeten elkaar datgene geven waarop zij recht hebben.

Niet de vrouw heeft de beschikking over haar eigen lichaam, maar haar man; evenmin heeft de man te beschikken over zijn eigen lichaam, maar zijn vrouw.

Weigert elkaar de gemeenschap niet, tenzij met onderling goedvinden en voor een bepaalde tijd om u aan het gebed te wijden; en komt daarna weer samen. Anders zou de satan van uw gebrek aan zelfbeheersing gebruik kunnen maken om u te verleiden.

Dit is bedoeld als tegemoetkoming niet als bevel.

Ik zou wel willen dat alle mensen waren zoals ikzelf, maar ieder heeft nu eenmaal van God zijn eigen gave ontvangen, de een deze, de ander die.

Tot de ongehuwden en weduwen zeg ik: het is goed voor ze, als zij blijven zoals ik.

Maar als zij zich niet kunnen beheersen, laten zij dan trouwen. Het is beter te trouwen dan van begeerte te branden.

De gehuwden beveel ik, of liever niet ik, maar de Heer: de vrouw mag niet scheiden van haar man.

Is dit toch gebeurd, dan moet zij ongehuwd blijven of zich met haar man verzoenen. Evenmin mag de man zijn vrouw verstoten.

Tot de overigen zeg ik, niet de Heer: wanneer een broeder een niet-gelovige vrouw heeft en deze stemt erin toe bij hem te blijven, mag hij haar niet verstoten.

En wanneer een vrouw een niet-gelovige man heeft en deze stemt erin toe bij haar te blijven, mag zij haar man niet verstoten.

Met de vrouw is de niet-gelovige man geheiligd en met de man de niet-gelovige vrouw; anders waren ook uw kinderen onrein, terwijl zij in werkelijkheid heilig zijn.

Wil echter de niet-gelovige partij scheiden, laat zij scheiden; de broeder of zuster is in zo'n geval niet gebonden; God heeft ons geroepen tot vrede.

Trouwens, hoe weet gij, vrouw, of gij uw man zult redden, en gij, man, hoe weet gij of gij uw vrouw zult redden?

Voor het overige moet ieder blijven leven zoals de Heer het voor hem beschikt heeft en zoals God hem heeft geroepen. Zo schrijf ik het in alle gemeenten voor.

Was iemand besneden, toen hij christen werd, dan moet hij het niet laten verhelpen; was iemand onbesneden, dan moet hij zich niet laten besnijden.

Het gaat er niet om of iemand besneden is of onbesneden, het gaat alleen om het onderhouden van Gods geboden.

Laat iedereen in de staat blijven waarin hij geroepen werd.

Zijt gij als slaaf geroepen, laat het u niet verdrieten; en zelfs als gij vrij kunt worden, blijf dan toch liever slaaf.

Want de christenslaaf is een vrijgelatene van de Heer; en hij die als vrij man geroepen werd, is een slaaf van Christus.

Gij zijt allen gekocht en de prijs is betaald. Wordt geen slaven van mensen.

Broeders laat dus iedereen voor God blijven in die staat waarin hij tot het geloof werd geroepen.

Voor de ongehuwden heb ik geen gebod van de Heer, maar ik geef mijn mening als iemand die door de ontferming des Heren betrouwbaar is.

Ik meen dan dat dit in onze zware tijden het beste is, dat het voor een mens het beste is zo te leven.

Hebt gij een vrouw getrouwd? Zoekt geen scheiding. Hebt gij uw vrouw verloren? Zoekt geen andere.

Maar als gij wel trouwt, zondigt gij niet, en ook het ongehuwde meisje doet geen zonde, als zij wil trouwen. Alleen, zulke mensen halen zich kommer en zorg op de hals, en dat zou ik u willen besparen.

Ik bedoel dit, broeders: de tijd is kort geworden. Laten daarom zij die een vrouw hebben, zijn als hadden zij ze niet;

zij die wenen, als weenden zij niet; zij die zich verheugen, als waren zij niet verheugd; zij die kopen, als werden zij geen eigenaar.

Kortom, zij die met het aardse omgaan, moeten er niet in opgaan; want de wereld die wij zien gaat voorbij.

Ik zou willen dat gij zonder zorgen waart. Wie niet getrouwd is, heeft zorg voor de zaak des Heren, hoe hij de Heer kan behagen.

Maar de getrouwde heeft zorg voor aardse zaken, en wil zijn vrouw behagen,

en zijn aandacht is verdeeld. De ongetrouwde vrouw en de maagd hebben zorg voor de dingen van de Heer, om heilig te zijn naar lichaam en geest. De getrouwde vrouw wijdt haar zorgen aan aardse dingen en wil haar man behagen.

Dit alles zeg ik tot uw eigen bestwil, niet om uw vrijheid aan banden te leggen; het gaat mij alleen om de eerbaarheid en een onverdeelde toewijding aan de Heer.

Als een man de zorg heeft voor een ongehuwd meisje en meent, in het geval dat zij al wat ouder wordt, niet passend jegens haar te handelen en er iets gedaan moet worden, laat hem dan doen wat hij wil: laten zij trouwen, daar steekt geen kwaad in.

Maar als hij innerlijk vaststaat en, vrij van dwang, meester is van zijn eigen keus en als hij voor zichzelf besloten heeft haar maagdelijkheid te respecteren, zal hij uitstekend handelen.

Met andere woorden, wie haar laat trouwen doet goed, wie haar niet laat trouwen doet beter.

Een vrouw is aan haar man gebonden, zolang hij leeft. Is haar man ontslapen, dan is zij vrij te trouwen met wie zij wil, maar alleen met een christen.

Toch is zij gelukkiger te prijzen, als zij ongehuwd blijft; althans zo denk ik erover, en ik meen ook wel de Geest Gods te bezitten.