Van David. Loof, mijn ziel, de Heer, heel mijn hart zijn heilige naam.

Loof, mijn ziel, de Heer, vergeet nimmer alwat Hij gedaan heeft.

Hij die vergeeft wat gij hebt misdreven, Hij die geneest al waar ge aan krank gaat,

Hij die verlost van de groeve uw leven, Hij die u kroont met genade en erbarmen,

Hij die uw jaren overstelpt met zijn gaven, dat uw jeugd als een adelaar herrijst.

Gerechtigheid schept Hij, de Heer, doet recht aan elk die verdrukt wordt;

Hij deed Mozes kennen zijn wegen, de kinderen Israëls zijn daden.

Barmhartig de Heer en genadig, lankmoedig, rijk aan ontferming;

niet zal voor immer Hij twisten, niet blijft voor eeuwig Hij toornen.

Niet naar onze schulden behandelt Hij ons, niet naar onze zonden maakt Hij het met ons:

zo hoog als de hemel is boven de aarde welft zich zijn genade over wie Hem wil vrezen;

zo ver de zonsopgang is van de avond, doet Hij verre van ons hetgeen wij misdeden.

Een vader zich over zijn kinderen ontfermend zo ontfermt zich de Heer over wie Hem wil vrezen:

Hij immers weet van ons maaksel, Hij gedenkt dat wij stof zijn.

Want de mens - als gras zijn zijn dagen, hij bloeit als de bloem op het veld;

gaat de wind erover - verdwenen, en de plek heeft geen weet meer van hem.

Maar de goedheid des Heren, zij blijft: zij is eeuwig met wie Hem vrezen; zijn gerechtigheid blijft het deel van de kinderen hunner kinderen,

van wie trouw zijn aan zijn verbond, zijn opdrachten immer indachtig, gezind die gehoorzaam te zijn.

De Heer grondde zijn troon in de hemel, als koning beheerst Hij het al.

Looft de Heer, gij zijn engelen, sterke strijders, volvoerend zijn woord, gij die zijn bevelen moogt horen;

looft de Heer, al zijn hemelse scharen, gij dienaren, volvoerend zijn wil.

Looft de Heer, alle zijn werken, allerwegen waar hij regeert. Loof de Heer, mijn ziel!