Een psalm. Een lied voor de sabbatdag.

Heerlijk is het te loven de Heer, te bezingen uw naam, Allerhoogste,

met de dageraad uw goedheid te roemen, in de nachten uw trouw,

spelend op de tien snaren, de harp, tokkelend muziek op de cither.

Want Gij brengt mij in verrukking o Heer, door wat Gij volvoerd hebt; mijn lied viert het werk uwer handen.

Hoe groots is uw schepping, o Heer, hoe grondeloos zijn uw gedachten,

al beseft wie te bot is dit nimmer, al heeft de dwaas daarvoor geen oog.

Of de bozen al opschieten als onkruid, of gedijt al wat onrecht bedrijft - hun ondergang wordt het uiteindelijk:

Gij, Heer, neemt de troon in voor eeuwig.

Het wordt zichtbaar: uw vijanden, Heer - zichtbaar wordt het: uw vijanden falen. Die het kwaad stichtten ruimen het veld.

Maar mijn kracht stoot Gij op, als een bisonhoorn hoog. Gij zalft mij met vernieuwende olie.

Wakker ziet mijn oog op mijn belagers: kanten zich tegen mij kwaadgezinden, mijn oren luisteren gespitst.

De rechtvaardige groeit als een palmboom, als de Libanonceder omhoog:

die geplant in het huis van de Heer in de hoven van God mogen groeien,

maken nog in hun grijsheid nieuw lot. Groen zullen zij zijn en vol frisheid.

Mogen melden: 'de Heer is waarachtig.' Hij mijn rots. In Hem is geen onrecht.