Voor de koorleider. Op de Griekse wijze van' verre eilanden'. Van David. Een lied van bewaring. Toen de Filistijnen hem in Gat vasthielden.

Wees mij genadig, God, waar mensen op mij jagen, vijandig dag aan dag mij drijven in het nauw.

Zij maken op mij jacht mij dag aan dag belagend; hun overmacht bestookt mij van hun hoogten uit.

Toch, in mijn bangste uur, blijf ik op u vertrouwen:

in God, wiens woord ik loof, in God vind ik mijn rust; en ik mag onbevreesd zijn: wat kan een mens mij doen?

Dag aan dag weten zij mijn woorden te verdraaien; hun duister overleg is tegen mij gericht;

nooit laten zij mij rust, zij spieden, zij bewaken de schreden die ik zet: zij schaduwen mij steeds.

Zouden zij met hun list uiteindelijk nog ontkomen? Sla Gij hun benden thans o God, in gramschap neer.

Hoe vaak ik balling was? Gij slechts hebt het geboekstaafd. Teken mijn tranen op: slechts Gij kent hun getal.

Vast deinst de vijand af het uur dat ik U aanroep; dit is mijn zekerheid: God is mijn bondgenoot.

In God, wiens woord ik loof, Jahwe, wiens woord ik loof,

in God vind ik mijn vastheid, hoef niet bevreesd te wezen: wat kan een mens mij doen?

God, mijn geloften aan U zijn nog oningelost: ik mag U thans betalen het offer van mijn dank;

Gij die gevrijwaard hebt mijn leven voor de dood, mijn voet voor aanstoot. - Zo wandel ik voor Gods aanschijn in licht dat leven is.