Voor de koorleider. Een compositie. Van de Korachieten.

Gelijk het hert dat reikt naar waar het water stroomt, zo in verlangen reikt mijn ziel naar U, o God.

Mijn ziel lijdt dorst naar God, naar God die leven is; wanneer mag ik opgaan, dat ik voor God verschijn?

Mijn tranen zijn mijn brood bij dagen en bij nacht, waar men van vroeg tot laat mij zegt: 'waar is uw God?'

Voor ogen wil ik zien, uitschreien wat mij kwelt, hoe eens ik in de stoet vooraanging naar Gods huis, als jubelend zong de dank, aanzwol het feestgedruis.

Wat buigt ge u neer, mijn ziel, wat zijt ge ontrust in mij? Stel gij op God uw hoop: eenmaal loof ik Hem weer die mij bevrijdt - mijn God.

Mijn ziel buigt zich terneer en dan denk ik aan U, van dit Jordaanland uit, de Hermontoppen ginds, vanaf het laaggebergte.

Kolking roept kolking op waar daverend water stort. wieling en waterval - op mij loopt alles storm.

Zo de Heer dag aan dag zijn gunst weer uit deed gaan, Hem gold tot in de nacht mijn lied - een lofgezang tot God die leven is.

Thans vraag ik God, mijn rots: waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in rouw en heeft mijn vijand macht?'

Mij rakend in het hart honen mijn kwellers mij, waar elk van vroeg tot laat mij zegt: 'waar is uw God?'

Wat buigt ge u neer, mijn ziel, wat zijt ge ontrust in mij? Stel gij op God uw hoop: eenmaal loof ik Hem weer die mij bevrijdt - mijn God.