Van David. Tot U, Heer, stijgt mijn verlangen.

Op U, mijn God, is mijn vertrouwen: laat mij dan niet worden beschaamd, laat mijn vijanden niet triomferen;

wie op U hoopt wordt nooit beschaamd: beschaamd wordt wie achteloos ontrouw is.

Leer mij, Heer, te onderscheiden uw wegen, de paden te zien die Gij wijst;

onderricht mij, leid mij in uw waarheid, Gij zijt de God van mijn behoud u verbeid ik - elke dag weder.

Bewaar, Heer, uw erbarmen, uw goedheid: in de eeuwigheid zijn zij gegrond;

wees hetgeen ik misdeed in mijn jeugd, wees mijn dwalingen niet steeds indachtig, doch zie in uw ontferming mij aan.

De Heer is mild en waarachtig: Hij toch wijst wie dwalen de weg,

leidt ootmoedigen daar waar zijn recht heerst, leert zijn weg aan wie nederig zijn.

Immer blijken de paden des Heren genade en waarheid, als wij zijn verbond en zijn uitspraken trouw zijn.

Heer wil mij - getrouw aan uw naam - mijn vergrijp, hoe groot ook, vergeven.

Geen mens met ontzag voor de Heer, of die leidt hem wanneer hij zijn weg kiest;

en zelf vindt hij de plek van zijn voorspoed, het land dat zijn nazaten beerven.

Het stil gesprek met de Heer is weggelegd voor wie Hem vrezen: zo wijdt Hij hen in zijn verbond in.

Immer is mijn oog op de Heer, Hij bevrijdt mijn voeten uit de valstrik.

Zie om naar mij, heb ontferming, want eenzaam ben ik en gekweld.

Mijn hart is beklemd - schep mij ruimte, een uitweg uit wat mij pijnigt;

aanzie mijn gekweldheid, mijn nood, neem het van mij af - al mijn zonden.

Zie hoe talrijk mijn vijanden zijn, met hoe harde haat zij mij haten;

behoed mijn leven, bewaar mij, maak dat ik niet word beschaamd: bij u mag ik toch beschermd zijn.

Laat eenvoud mij geleiden, oprechtheid: ik blijf U verbeiden, vol hoop.

O God, maak Israël vrij van wat het rondom insluit!