Manasse was twaalf jaar toen hij koning werd en hij regeerde vijfenvijftig jaar in Jeruzalem.

Hij deed wat Jahwe mishaagt en maakte zich schuldig aan dezelfde afgoderij als de volken die Jahwe voor de Israëlieten verdreven had.

Hij herbouwde de heiligdommen op de hoogten, die zijn vader Hizkia vernield had; hij bouwde altaren voor de Baäls, richtte heilige palen op en boog zich neer voor het leger der hemellichamen en diende het.

Zelfs bouwde hij altaren in het huis van Jahwe, terwijl Jahwe toch gezegd had: 'In Jeruzalem zal mijn naam voor altijd wonen.'

In de beide voorhoven van de tempel van Jahwe bouwde hij altaren ter ere van het leger der hemellichamen.

Hij liet ook zijn zonen door het vuur gaan in het Hinnomdal en gaf zich af met waarzeggerij, wichelarij en toverij. Hij omringde zich met tal van dodenbezweerders en helderzienden; hij liet niets na om Jahwe te tergen.

Ook liet hij een afgodsbeeld maken en plaatste dat in de tempel, terwijl God tot David en zijn zoon Salomo toch gezegd had: 'In dit huis, hier in Jeruzalem, de enige stad van alle stammen van Israël die Ik uitverkoren heb, zal Ik mijn naam vestigen voor altijd.

Nooit meer zal Ik de Israëlieten verdrijven van de bodem die Ik hun vaderen heb toegewezen, als ze tenminste nauwkeurig alles onderhouden wat Ik hun door Mozes geboden heb, de hele wet met haar geboden en voorschriften.'

Maar Manasse verleidde Juda en de inwoners van Jeruzalem tot nog groter kwaad dan de volken bedreven hadden die Jahwe voor de Israëlieten verdelgd had.

Wel vermaande Jahwe Manasse en zijn volk, maar ze wilden niet luisteren.

Daarom stuurde Jahwe de legeroversten van de koning van Assur op hen af. Met haken in bedwang gehouden en met twee bronzen kettingen geboeid werd Manasse naar Babel weggevoerd.

In zijn ellende vermurwde hij Jahwe, zijn God; hij vernederde zich diep voor de God van zijn vaderen

en bad tot Hem. Jahwe liet zich door hem verbidden en verhoorde zijn smeekgebed; hij bracht hem terug naar Jeruzalem en herstelde hem in zijn koningschap. Zo ondervond Manasse dat Jahwe de ware God is.

Daarna heeft hij de buitenste stadsmuur van de Davidstad, westelijk van de Gichonbron in het dal, om de Ofel heen, tot aan de Vispoort, herbouwd en hoog opgetrokken. Ook stelde hij legeroversten aan in alle versterkte steden van Juda.

Hij verwijderde de uitheemse goden en het afgodsbeeld uit de tempel van Jahwe en alle altaren die hij gebouwd had op de tempelberg en in Jeruzalem, en wierp ze buiten de stad.

Hij richtte het altaar van Jahwe weer op, bracht daarop slacht - en dankoffers en beval Juda Jahwe, de God van Israël, te dienen.

Wel bleef het volk nog op de offerhoogten offeren, maar alleen aan Jahwe, hun God.

Verdere bijzonderheden over Manasse, waaronder het gebed dat hij tot zijn God richtte en de woorden die de zieners tot hem spraken in de naam van Jahwe, de God van Israël, zijn te vinden in de geschiedenis van de koningen van Israël.

Hoe Manasse tot Jahwe bad en verhoord werd, hoe hij zondigde en ontrouw was, hoe hij op de hoogten heiligdommen bouwde en er heilige palen en afgodsbeelden oprichtte, voordat hij op de knieën gedwongen werd, kan men lezen in het verhaal over de ziener.

Manasse ging bij zijn vaderen te ruste en men begroef hem bij zijn paleis. Zijn zoon Amon volgde hem op.

Amon was tweeëntwintig jaar toen hij koning werd en regeerde twee jaar in Jeruzalem.

Hij deed wat Jahwe mishaagt, evenals zijn vader Manasse gedaan had. Voor alle beelden die zijn vader Manasse had gemaakt, bracht Amon offers en hij bewees ze eer.

Maar anders dan zijn vader Manasse vernederde hij zich niet voor Jahwe. Integendeel, Amon verviel van kwaad tot erger.

Zijn hovelingen smeedden een komplot tegen hem en vermoordden hem in zijn paleis.

Maar het volk van het land doodde allen die samengespannen hadden tegen koning Amon en riep in zijn plaats zijn zoon Josia tot koning uit.