Maar Jahwe sprak tot Mozes: `U breng Ik voor Farao als de god, en uw broer Aäron zal uw profeet zijn.

Hem moet ge alles zeggen wat Ik u opdraag; dan zal uw broer Aäron het woord voeren bij Farao om van hem gedaan te krijgen dat hij de Israëlieten uit zijn land laat wegtrekken.

Dan zal Ik Farao's gemoed verharden en in Egypte talrijke tekenen en wonderen doen.

Farao zal niet naar u luisteren, maar dan zal Ik Egypte mijn kracht laten voelen, en mijn legers, het volk van de Israëlieten, wegleiden uit Egypte, dat Ik zwaar zal straffen.

De Egyptenaren zullen weten dat Ik Jahwe ben; zij zullen het beseffen als Ik mijn hand tegen hen uitstrek en de Israëlieten uit hun midden wegleid.'

Mozes en Aäron deden wat Jahwe hun bevolen had.

Ten tijde van de onderhandelingen met Farao was Mozes tachtig en Aäron drieëntachtig jaar oud.

Jahwe richtte het woord tot Mozes en Aäron en sprak:

`Als Farao u uitdaagt: Laat eerst maar eens een wonder zien, dan moet ge tot Aäron zeggen: Neem uw staf en laat hem voor Farao op de grond vallen. Het zal een slang worden!'

Mozes en Aäron gingen naar Farao en deden wat Jahwe hun had opgedragen. Aäron liet voor de ogen van Farao en van al zijn hovelingen zijn staf vallen en het werd een slang.

Maar Farao riep op zijn beurt de wijzen en tovenaars erbij, en ook zij, de magiërs van Egypte, deden met hun toverkunsten hetzelfde.

Zij lieten allen hun staf vallen en het werden slangen. Maar de staf van Aäron verslond die van hen.

Toch bleef Farao halsstarrig en hij luisterde niet naar hen zoals Jahwe tevoren had gezegd.

Jahwe sprak tot Mozes; `Het hart van Farao is niet te vermurwen, hij laat het volk niet gaan.

Morgenvroeg moet ge naar hem toegaan, tegen de tijd dat hij zich naar de rivier begeeft. Treed hem dan tegemoet aan de oever van de Nijl, met de staf die in een slang verandert bij u.

Zeg hem dan het volgende: Jahwe, de God van de Hebreeërs, had mij tot u gezonden met het bevel: Laat mijn volk gaan om Mij in de woestijn te vereren. Tot nu toe hebt u daar geen gehoor aan gegeven.

Zo spreekt Jahwe: Hieraan zult gij weten, dat ik Jahwe ben: Met deze staf hier zal ik op het water van de Nijl slaan en het water zal bloed worden.

De vissen in de Nijl zullen sterven; de Nijl zal gaan stinken en de Egyptenaren zullen geen water uit de Nijl meer kunnen drinken.'

Vervolgens sprak Jahwe tot Mozes: `Zeg aan Aäron: Neem uw staf en strek uw hand uit over de wateren van Egypte: over zijn rivieren en stromen, over zijn moerassen en alle waterplassen; alles zal bloed worden. Bloed zal er zijn in heel Egypte, tot in de bomen en de bronnen toe.'

Mozes en Aäron deden wat Jahwe hun bevolen had. Voor de ogen van Farao en al zijn hovelingen hief hij zijn staf op, sloeg op het water van de Nijl en al het water van de Nijl werd als bloed.

De vissen in de Nijl stierven, de Nijl begon te stinken en de Egyptenaren konden het water uit de Nijl niet meer drinken. Bloed was er, overal in Egypte.

Maar omdat de Egyptische magiërs door hun toverkunsten hetzelfde deden, bleef Farao halsstarrig; hij luisterde niet naar hen zoals Jahwe tevoren had gezegd.

Farao keerde hun de rug toe en ging naar zijn paleis; hij was ook deze keer niet gezwicht.

Alle Egyptenaren gingen nu overal in de buurt van de Nijl naar drinkwater graven, want het water uit de Nijl was niet meer te drinken.

Zeven dagen verliepen nadat Jahwe de Nijl geslagen had.

Toen sprak Jahwe tot Mozes: `Ga naar Farao en zeg hem: Zo spreekt Jahwe: Laat mijn volk gaan om Mij te vereren.

Als ge weigert hen te laten gaan zal Ik heel uw grondgebied teisteren door kikkers te sturen.

De Nijl zal wemelen van kikkers; ze zullen er uit komen en binnendringen in uw paleis, in uw slaapvertrek en in uw bed; in de huizen van uw hovelingen en uw onderdanen, in de ovens en de bakkerstroggen.

Ook zullen de kikkers opspringen tegen u, tegen uw onderdanen en uw hovelingen.'