Ik spreek tot u, mijn dierbare broeders en zusters, voor de eerste keer vanuit dit raam dat mijn vereerde voorganger bekend heeft gemaakt bij zoveel mensen in de wereld. Maar denken we ook aan het andere venster.Red.: Deze laatste zin is in afwijking van de verspreide tekst. De Paus verwees daarmee op eendere wijze naar datgene dat hij zei in de mis bij de begrafenis, waarbij hij toen aangaf dat Paus Johannes Paulus nu "aan het raam van het Vaderhuis zit en ons vandaar uit zegent." Van zondag op zondag was het een door velen geliefde afspraak van Johannes Paulus II met de gelovigen gedurende meer dan een kwart eeuw in de historie van de Kerk en van de wereld en we blijven hem meer dan ooit nabij voelen.

Mijn eerste gevoel is dat van dankbaarheid voor allen die me gesteund hebben met gebed gedurende deze dagen en aan allen die me vanuit alle delen van de wereld berichten en groeten hebben gestuurd.

Met een bijzondere genegenheid wil ik de Orthodoxe Kerken en de Oosters Orthodoxe gemeenschappen groeten, omdat ze juist deze zondag de Verrijzenis van Christus vieren. Tot deze geliefde broeders wil ik de traditionele begroeting overbrengen: Christós anesti!. Ja Christus leeft, is waarlijk opgestaan. Vanuit mijn hart wens ik dat de viering van Pasen aanleiding is voor één koor van gebed en geloof en lofprijzing tot Christus is, die onze gemeenschappelijke Heer is, en die ons allen oproept om vastberaden voort te gaan op de weg naar de volle eenheid.

Vandaag beginnen we de maand mei met de liturgische herinnering die zo geliefd is bij de Christenen, namelijk dat van Sint Jozef de Arbeider. Het werd ingesteld door Paus Pius XII, zaliger gedachtenis, juist vijftig jaar geleden om het belang aan te geven van werk en de aanwezigheid van Christus en de Kerk in de wereld van de arbeid. Het is noodzakelijk ook in de huidige maatschappij het Evangelie van de arbeid te verkondigen, waarover Paus Johannes Paulus II in zijn Encycliek H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Laborem Exercens
Op de negentigste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum
(14 september 1981) gesproken heeft. Vooral voor de jonge mensen mag het niet aan arbeidsplaatsen ontbreken. Moge in de arbeidsomstandigheden steeds de menswaardigheid gerespecteerd worden.

Ik denk met dierbare gevoelens aan alle arbeiders en groet allen die hier in zulke grote aantallen verzameld zijn op het Sint Pietersplein. Een bijzondere groet richt ik aan de vrienden van het ACLI (Christelijke gemeenschap van Italiaanse Arbeiders), want zij vieren het feit dat ze zestig jaar geleden opgericht zijn, en ik wens hen toe dat zij doorgaan in het beleven van de keuze voor een "christelijke broederschap" als waarde dat werkelijkheid wordt in het veld van de arbeid en van het sociale leven, want solidariteit, rechtvaardigheid en vrede zijn pijlers waarop de eenheid van de menselijke familie is gefundeerd.

Aan het einde richt mijn gedachten naar Maria: aan Haar is de meimaand bijzonder toegewijd. Met de woorden, en nog meer door het voorbeeld van Paus Johannes Paulus II waarmee hij ons leerde Christus te aanschouwen door de ogen van Maria, vooral ook door de waarde van het bidden van de Rozenkrans aan te geven. Met het bidden van de hymne van het Regina caeli vertrouwen we de Maagd al de noden van de Kerk en de mensheid toe.

(Na het bidden van het Regina Caeli zei de Heilige Vader nog het volgende)

Dezer dagen moet ik vaak denken aan alle mensen die gebukt gaan onder de gevolgen van oorlog, ziekte en armoede. In het bijzonder weet ik mij vandaag nabij bij het geliefde volk van Togo, bedroefd door de pijnlijke interne strijd. Voor al deze naties smeek ik om de genade van harmonie en vrede.