Terwijl het wereldtoneel wordt verstoord door het rumoer van sensationele, maar niet altijd stichtelijke berichten, heeft de kerk de afgelopen week haar stem verheven om twee fundamentele waarheden van ons geloof te verdedigen: de eenheid en drievuldigheid van God en de godheid van Jezus Christus Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Declaratio ad fidem tuendam in mysteria Incarnationis et Sanctissimae Trinitatis a quibusdam recentibus erroribus - Verklaring over enkele dwalingen betreffende het mysterie van de Menswording en de H. Drie-eenheid, Mysterium Filii Dei (21 feb 1972); grondmysteries, zoals de catechismus ons leert, van onze godsdienst, die de laatste tijd hier en daar door verschillende auteurs niet juist zijn geïnterpreteerd en gesteld, met ernstig gevaar van oneerbiedigheid jegens die geheimen en van misvorming van ons geloof.

Met een mentaliteit die tegenwoordig ook verspreid is onder ons, gelovigen, nu we ons minder voelen aangesproken door leerstellige kwesties, heeft men misschien niet veel aandacht geschonken aan deze opmerkelijke daad van het kerkelijk leerambt, waardoor de meest verheven en lichtende waarheid van de christelijke openbaring opnieuw wordt bevestigd. Maar de gelovigen, dat wil zeggen, degenen die een authentiek begrip hebben van onze godsdienst, zullen met een levendig geestelijk besef het grote belang moeten bemerken van deze ondubbelzinnige verdediging van de hoogste geheimen uit onze geloofsbelijdenis en ze zullen zich verheugen in hun geloof en in hun godsvrucht, nu zij ze, ook in onze dagen, integraal horen afkondigen, zij het binnen de grenzen van menselijke woorden.

Gewend als we zijn om alles af te wegen in functie van het subjectieve nut, zal iemand zich wellicht afvragen, of dergelijke dogma's van dienst zijn bij de oplossing van de vele, uiterst urgente problemen die onze rechtstreekse, concrete ervaring belasten. We zouden moeten antwoorden, ten eerste, dat de godsdienstige waarheden op zich hoge, onschatbare waarden vormen die onze eerbied en onze belangstelling verdienen; en, ten tweede, dat we bij nader toezien juist uit onze instemming met de godsdienstige waarheden onlangs in bescherming genomen omwille van ons katholiek geweten de beslissende, werkzame beginselen kunnen putten voor de theologische, oecumenische, kerkelijke, geestelijke en ook sociale en praktische problemen die onze geest bezighouden, nu we door talloze inwendige en uitwendige moeilijkheden worden geschokt; want juist uit het vaste, vurige geloof in die God, één in wezen, drievuldig in zijn personen, in wiens naam we zijn gedoopt en ingeplant in Christus, kunnen we licht en liefde putten om aan het leven de oplossing te geven die onder alle opzichten waarlijk menselijk is.

Dit is onze zegepraal, herinneren we dat, onze overwinning op de wereld, of deze nu vijandig dan wel ontwricht is: ons geloof.

En moge de madonna, model van onoverwinnelijk geloof, ons helpen om het waardig te belijden.