De theologische of filosofische reflecties over de situatie van de mensheid en de wereld kunnen klinken als een zich steeds herhalende en ijdele boodschap, als zij zich niet opnieuw presenteren vanuit een confrontatie met de huidige context in hetgeen er aan nieuws is voor de geschiedenis van de mensheid. Daarom stel ik, alvorens te erkennen hoe het geloof nieuwe motiveringen en eisen ten opzichte van de wereld, waarvan wij deel uitmaken, aanreikt, voor om in het kort te blijven stilstaan bij hetgeen met ons gemeenschappelijke huis aan het gebeuren is.

De voortdurende versnelling van de veranderingen van de mensheid en de planeet gaat vandaag samen met een intensivering van het levens- en arbeidsritme in wat sommigen in het Spaans “rapidación” noemen (versnelling). Hoewel verandering deel uitmaakt van de dynamiek van complexe systemen, is de snelheid die de menselijke activiteiten deze vandaag opleggen, in tegenstelling met de natuurlijke traagheid van de biologische evolutie. Hierbij komt nog het probleem dat de doelstellingen van deze snelle en voortdurende verandering niet noodzakelijk gericht zijn op het algemene welzijn en een houdbare en integrale menselijke ontwikkeling. Verandering is iets wenselijks, maar wordt verontrustend, wanneer zij verandert in een achteruitgang van de wereld en de kwaliteit van leven van een groot gedeelte van de mensheid.

Na een tijd van irrationeel vertrouwen in de vooruitgang en de menselijke vermogens, gaat een gedeelte van de maatschappij een fase van grotere bewustwording in. Men neemt een groeiende gevoeligheid voor het milieu en voor de zorg voor de natuur waar en ontwikkelt een oprechte en smartelijke bezorgdheid voor wat er met onze planeet aan het gebeuren is. Wij zullen op een ongetwijfeld onvolledige wijze de kwesties behandelen die vandaag bij ons onrust veroorzaken en die wij intussen niet meer kunnen verdoezelen. Het doel is niet informatie te verzamelen of onze nieuwsgierigheid te verzadigen, maar ons smartelijk bewust te worden van hetgeen er met de wereld gebeurt, de moed te hebben om het in persoonlijk lijden te veranderen en zo te erkennen wat de bijdrage is die ieder kan leveren.