Paus Franciscus - 24 mei 2015
De aan de technologie eigen specialisatie houdt in dat het aanzienlijk veel meer moeite kost om een algemeen overzicht te hebben. De versplintering van de kennis vervult haar functie op het ogenblik dat zij komt tot concrete toepassingen, maar vaak leidt deze ertoe het gevoel te verliezen voor het geheel, de relaties die er bestaan tussen de dingen, de weidse horizont, het gevoel dan dan irrelevant wordt. Ditzelfde feit verhindert adequate wegen te ontdekken om de meest complexe problemen van de huidige wereld op te lossen, vooral de problemen van het milieu en de armen, die men niet kan aanpakken door van één gezichtspunt of één soort belang uit te gaan. Een wetenschap die pretendeert oplossingen te bieden voor de grote kwesties, zou noodzakelijkerwijze rekening moeten houden met alles wat de kennis heeft voortgebracht op andere terreinen van de kennis, filosofie en sociale ethiek inbegrepen. Maar dat is een wijze van handelen die men tegenwoordig moeilijk kan opbrengen. Daarom kan men evenmin werkelijk ethische referentiehorizonten erkennen. Het leven wordt een zich verlaten op de omstandigheden die worden geconditioneerd door de techniek, verstaan als de belangrijkste bron om het bestaan te interpreteren. In de concrete werkelijkheid die aan ons vragen stelt, verschijnen verschillende symptomen die de fout, zoals het verval van het milieu, de angst, het verlies van de zin van het leven en van het samen-leven laten zien. Zo blijkt nogmaals dat “de werkelijkheid boven het idee gaat”. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 231
