Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het technocratisch paradigma heeft de neiging ook zijn eigen macht uit te oefenen op de economie en de politiek. De economie accepteert iedere technologische ontwikkeling met het oog op de winst zonder aandacht te besteden aan eventuele negatieve gevolgen voor het menselijk wezen. Het geld verstikt de werkelijke economie. Men heeft de les van de mondiale financiële crisis niet geleerd en zeer traag leert men die van de achteruitgang van het milieu. In enkele kringen wordt beweerd dat de huidige economie en de technologie alle milieuproblemen zullen oplossen, evenals men met een niet academisch taalgebruik beweert dat de problemen van de honger en de ellende van de wereld eenvoudig zullen worden opgelost met de groei van de markt. Het is geen kwestie van economische theorieën, die vandaag misschien niemand durft te verdedigen, maar van het toepassen ervan bij de feitelijke ontwikkeling van de economie. Zij die het niet met evenzoveel woorden zeggen, steunen het met de feiten, wanneer zij zich niet lijken te bekommeren om een juist productieniveau, een betere verdeling van de rijkdom, een verantwoorde zorg voor het milieu of de rechten van de toekomstige generaties. Met hun houding bevestigen zij dat de doelstelling van maximalisering van de winsten voldoende is. De markt alleen waarborgt echter niet een integrale menselijke ontwikkeling en maatschappelijke cohesie. Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 35 In de tussentijd hebben wij een “soort verkwistende en op consumeren gerichte superontwikkeling, die op onaanvaardbare wijze in strijd is met de aanhoudende situaties van mensonterende ellende”, Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 22 terwijl men niet snel genoeg economische instellingen en maatschappelijke programma’s uitwerkt die het de armsten mogelijk maken op een reguliere wijze toegang te hebben tot de basale hulpbronnen. Men realiseert zich niet voldoende wat de diepste wortels zijn van de huidige onevenwichtigheid, die ook te maken heeft met de gerichtheid, de doeleinden, de betekenis en de maatschappelijke context van de technologische en economische groei.