
Paus Franciscus - 24 november 2013
Het gezin maakt een diepe culturele crisis door, evenals alle gemeenschappen en maatschappelijke banden. In het geval van het gezin wordt de broosheid van banden in het bijzonder ernstig, omdat het de fundamentele cel van de maatschappij betreft, de plaats waar men leert samenleven in verschil en anderen toe te behoren en waar ouders het geloof aan hun kinderen doorgeven. Er is een tendens het huwelijk te zien als een pure vorm van affectieve bevrediging, die op welke wijze dan ook tot stand kan komen en kan worden gewijzigd al naargelang het gevoel van ieder. De onmisbare bijdrage van het huwelijk aan de maatschappij overstijgt echter het niveau van de emotionaliteit en de toevallige behoeften van het koppel. Zoals de Franse bisschoppen leren, wordt zij niet geboren “uit het verliefde, per definitie voorbijgaande gevoel, maar uit de diepte van de verplichting, aanvaard door de echtgenoten die binnentreden in een volledige levensgemeenschap”. Bisschoppenconferentie van Frankrijk, Raad voor Gezin en Maatschappij, Élargir le mariage aux personnes de même sexe? Ouvrons le débat! (28 september 2012).