Broeders en zusters, goeie dag!

Na de Paus Franciscus - Urbi et Orbi
Begroeting direct na de Pauskeuze en bij de eerste zegen Urbi et Orbi
(13 maart 2013), kan ik mij vandaag opnieuw tot u richten! En ik blij het op een zondag te doen, de dag des Heren! Het is mooi en belangrijk dat wij Christenen elkaar op een zondag kunnen ontmoeten, begroeten, met elkaar spreken zoals nu hier op dit plein. Een plein dat dank zij de media, de dimensies heeft van de wereld.

Op deze vijfde zondag van de Veertigdagentijd, geeft het Evangelie ons de geschiedenis van de overspelige vrouw Vgl. Joh. 8, 1-11 die door Jezus van terdoodveroordeling gered wordt. De houding van Jezus raakt: we horen geen woorden van minachting, geen veroordeling, alleen woorden van liefde, erbarmen, die uitnodigen tot bekering. “Ook Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig van nu af niet meer” (Joh. 8, 11). Wel, broeders en zusters, het gelaat van God is dat van een barmhartige vader, die altijd geduld heeft. Heeft u al eens gedacht aan Gods geduld, het geduld dat Hij met ieder van ons heeft? Dat is Zijn barmhartigheid. Hij heeft altijd geduld, geduld met ons, Hij begrijpt ons, is met ons begaan, Hij wordt het niet moe ons te vergeven als wij met een berouwvol hart naar Hem terugkeren. “Groot is de barmhartigheid van de Heer”, zegt de Psalm.

Deze dagen kon ik een boek lezen van een kardinaal – kardinaal Kasper, een heel degelijke en goede theoloog – Walter Kardinaal Kasper
Barmherzigkeit: Grundbegriff des Evangeliums - Schlüssel christlichen Lebens (5 juni 2012). Dat boek heeft mij zoveel goed gedaan, maar denk niet dat ik reclame maak voor de boeken van mijn kardinalen! Nee. Het heeft mij echter zoveel goed gedaan, zo veel goed ... Kardinaal Kasper zegt dat barmhartigheid ervaren, alles verandert. Dat is het mooiste dat wij kunnen horen: zij verandert de wereld. Een beetje erbarmen maakt de wereld minder koud en meer rechtvaardig. We moeten die barmhartigheid van God, van die barmhartige Vader die zoveel geduld heeft, goed verstaan ... denken wij terug aan de Profeet Jesaja, die zei dat zelfs wanneer onze zonden rood zijn als scharlaken, de liefde van God hen wit maakt als sneeuw. Ze is mooi, de barmhartigheid! Ik herinner mij toen ik pas bisschop gewijd was, in 1992, de Maagd van Fatima in Buenos Aires aankwam en men een grote Mis deed voor de zieken. Ik ben tijdens die Mis gaan biechthoren. En bijna aan het slot van de Mis, ben ik opgestaan omdat ik een vormsel moest toedienen. Een bejaarde dame kwam naar mij toe, nederig, heel nederig, met haar meer dan 80 jaar. Ik keek haar aan en zei: “Grootmoeder – want bij ons worden bejaarde vrouwen zo genoemd – wil u biechten?”. “Ja” zei ze. “Maar als ge niet gezondigd hebt ...”. “Wij doen allemaal zonden ...”, zei ze. “Maar misschien vergeeft de Heer ze niet ...”. “De Heer vergeeft alles”, verzekerde ze mij. “Hoe weet gij dat?” “Als de Heer alles niet zou vergeven, zou de wereld niet bestaan.” Ik had zin om haar te vragen: “zeg mij eens, hebt gij soms aan de Gregoriana gestudeerd?” Noot van de vertaler: Pauselijke Universiteit, onder leiding van de Jezuïeten, in Rome, want dat is wijsheid die van de Heilige Geest komt: de innerlijke wijsheid over Gods barmhartigheid. Vergeten wij dat woord niet: God wordt het nooit moe te vergeven, nooit! Wel, wat is dan het probleem?. Het probleem is dat wij het moe worden vergeving te vragen, dat wij geen vergeving willen vragen. Laat ons dat nooit moe worden, nooit! Hij is de liefhebbende Vader die altijd vergeeft, die voor ons allen een barmhartig hart heeft. En laten wij leren voor iedereen barmhartig te zijn. Roepen wij de voorspraak in van de Maagd Maria die Gods mens geworden barmhartigheid in de armen draagt.

Bidden wij nu samen het Angelus.